τῆς ἐθνικῆς ἐκείνης ἐξεγέρσεως, πλὴν τῶν ἄλλων ἐλατηρίων ἅτινα ὠθοῦσιν αὐτοὺς εἰς θαυμασμὸν καὶ λατρείαν τοῦ περιδόξου Γαλάτου ἀοιδοῦ, δύνανται νὰ καυχῶνται καὶ ἐπὶ ἐξαιρετικῷ τινι λόγῳ μυστηριώδους δεσμοῦ πρὸς τὸν ποιητὴν τοῦ μεγαλοπρεποῦς καὶ προφητικοῦ δράματος τοῦ Κρόμβελ.
Καὶ τοιοῦτοι ἦσαν οἱ δεσμοὶ ἡμῶν πρὸς πάντας τοὺς περιφανεῖς συγγραφεῖς τῶν ἀναμορφωτικῶν ἔργων τῆς ἀνθρωπότητος, πρὸς πάντας τοὺς ὑμνητὰς τῶν ἱστορικῶν μεγαλουργιῶν, πρὸς πάντας τοὺς φιλανθρώπους καθηγεμόνας τῶν εὐγενῶν δογμάτων, ἀφ’ ὧν προῆλθεν ἡ ἀπελευθέρωσις τῶν λαῶν καὶ τῶν ἐθνῶν ἡ ἀνεξαρτησία· δεσμοὶ οὐχὶ δουλικῶν μιμητῶν πρὸς διδασκάλους Πυθαγορείους, ἀλλὰ μαθητῶν ἐλευθέρως βουλευομένων πρὸς αἰθεροβάμονας σαλπιγκτὰς μεγάλων ἀληθειῶν καὶ βαθέως εὐγνωμονούντων πρὸς φιλοσόφους μετὰ πόνου καὶ καλλιτεχνικῆς γοητείας ψυχολογήσαντας ἐπὶ τῶν ἰσχυρῶν ἐλατηρίων τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν, ἅτινα δρῶσιν ἔτι ἐν τῷ στενῷ τῶν κοινωνικῶν σχέσεων κύκλῳ, εἴτε ἐπὶ τῆς εὐρυτάτης σκηνῆς τῆς παγκοσμίου ἱστορίας.
Οδυσσευσ Ιαλεμοσ
