Ὁπότε, τὴν αὐγὴν ἐκείνην καθ’ ἣν ἔβλεπον διὰ τῶν τῆς φαντασίας μου ὀφθαλμῶν τοὺς πελεκοῦντας καὶ προσηλοῦντας τὰ ξύλα τοῦ ἰκριώματος τοῦ θρόνου τοῦ Κρόμβελ, ἐσκίρτων ῥιγῶν καὶ τρέμων καὶ ἐνόμιζον ὅτι εἰς τοὺς κτύπους αὐτῶν τοὺς δυσοιώνους ἀνταπεκρίνοντο οἱ ἦχοι τῶν σκεπάρνων, ἅτινα κατεσκεύαζον τὴν ἁψῖδα, ὑφ’ ἣν ἔμελλε νὰ διέλθῃ τὴν ἐπαύριον ὁ βασιλεὺς Ὄθων, τὰ ἀπαίσια προμηνύματά μου ἀπεσόβησα ὁρμήσας εἰς ἀνάμνησιν ὅλως ἀλλοῖα ἐμπνέουσάν μοι αἰσθήματα. Ἤμην δεκαετραετὴς μαθητὴς τοῦ Γυμνασίου Ναυπλίου τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1849, τὸ δὲ Ναύπλιον ἦτο ἡ πρώτη Ἑλληνικὴ χώρα, ἐφ’ ἧς ἔβαινον ἀφήσας τὴν Αἰολικήν μου γενέτειραν. Τῇ 25 τοῦ μηνὸς ἐκείνου ἡ πόλις ἅπασα ἐφέρετο πρὸς τὴν ἀκτὴν ἣν τὸ πρῶτον ἐκίνησεν ὁ βασιλεὺς Ὄθων. Πρώτην φορὰν συνεπανηγύριζον ἐθνικὴν ἑορτὴν μετὰ τῶν ἐλευθέρων Ἑλλήνων, διότι καὶ δι’ ἐμὲ καὶ δι’ ἅπαντα τὸν Ἑλληνισμὸν ἡ ἐπέτειος ἐκείνη ἦτο πανήγυρις ἐθνική. Τὴν μεγάλην ἡμῶν ἐπανάστασιν διὰ γενικῶν μόνον τέως γινώσκων χρωμάτων κατέμαθον τὴν ἡμέραν ἐκείνην, διότι ἀπὸ διδασκάλου μου εἰς διδάσκαλον, ἀπὸ φίλου εἰς φίλον προσερχόμενος ἱκέτευον νὰ μὲ φωτίσωσι, νὰ μ’ ἐξηγήσωσι τὰ πάντα, νὰ μοὶ ἀφηγηθῶσιν ἀπάσας τὰς φοβερὰς καὶ ὑψηλὰς συνάμα περιπετείας, αἵτινες εἶχον λήξει εἰς τὴν ἐπιστέψασαν τὸν ἀγῶνα χαρμόσυνον ἡμέραν τῆς ἀποβάσεως τοῦ πρώτου τῶν Ἑλλήνων βασιλέως ἐπὶ ἐδάφους ἑλληνικοῦ. Ὤ! οὐδέποτε ἐξηλείφθησαν οὐδ’ ἐξαλειφθήσονται εἰς αἰῶνα τὸν ἅπαντα αἱ ἐντυπώσεις αἱ σφοδραὶ ἃς ὑπέστην τῇ 25ῃ Ἰανουαρίου τοῦ 1849. Καὶ αἱ ἐντυπώσεις ἐκεῖναι οὐ μόνον θὰ ἤρκουν νὰ μὲ καθησυχάσωσι τὴν αὐγὴν, καθ’ ἣν διηρχόμην τὸν Κρόμβελ τοῦ Βικτωρος Οὑγὼ, ἀλλὰ καὶ θὰ μὲ ἀπέτρεπον πάσης μετοχῆς εἰς τὸ ἔργον τῆς ἀνατροπῆς θρόνου, ὅστις δι’ ἱερῶν δεσμῶν ἡνοῦτο μετὰ τῆς Ἑλλάδος ἐάν.... Ἀλλὰ ἡ ἀνάπτυξις τοῦ ἐὰν τούτου ἤθελεν ἀπαιτήσει τόμους ὁλοκλήρους καὶ ἄλλους ἢ τοὺς παρόντας καιρούς.
Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1887 - 123.jpg
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
123
