ἀνθρώπινα ἐκ τοῦ κοιμητηρίου προμηθευμένα, ἐν ἄλλαις λέξεσι σπουδαστὴν τῆς ἰατρικῆς ὀφείλοντα, ἵνα ζήσῃ ἐντίμως καὶ πρακτικῶς, νὰ ἐκμάθῃ τὴν ἀνατομίαν, τὴν φαρμακολογίαν καὶ τὰ συναφῆ ἢ ἀκόλουθα τούτοις. Αἱ εὐγενεῖς ὁρμαὶ ἐθραύοντο πρὸ τῶν ψυχρῶν ἐκείνων ὀστέων, καὶ οἱ στεναγμοὶ δι’ ὧν ἐξεφράζετο ἡ ἀγανάκτησις ἐπὶ τῇ δυσμενείᾳ τῆς τύχης συνώδευον ἐνίοτε χειρονομίας σφοδρὰς, ἀλλὰ ἀγόνους, ὧν ἕνεκα κατέπιπτον ἐπὶ τοῦ ἐδάφους δυσαρμόστους ἀποτελοῦντα ἤχους τὰ ἄλαλα σκεύη τῆς ἐπιστήμης.
Καὶ ἐγὼ οὐδὲ λέξιν παραμυθίας ἀπηύθυνά ποτε πρὸς τὸν ἀλγοῦντα ἐκεῖνον πάροικον. Ἴσως διότι φοβούμενος μὴ προσβάλω τὴν φιλοτιμίαν αὐτοῦ προσεποιούμην ὅτι ἠγνόουν τὰς ἐνδομύχους ὀδύνας ἢ τὰς ἐξωτερικὰς αὐτοῦ παθήσεις· ἀλλὰ πιθανώτερον ἠδιαφόρουν ὁπωσοῦν πρὸς τὰς τύχας τῶν ἄλλων διότι ἐγωϊστικῶς ἔζων ἐν ταῖς ἀποπλανήσεσι τῆς φαντασίας, ἐν τῷ κόσμῳ τῷ ἰδεολογικῷ ὃν ἐδημιούργουν κατ’ ἐμαυτὸν καὶ τὸν ὁποῖον αἰθεριώτερον καθίστων αἱ ἀναγνώσεις τῶν καλλιτεχνημάτων, ἅπερ ἐν ἀρχῇ τῶν γραμμῶν τούτων ὑπῃνιξάμην καὶ ἀπὸ τοῦ ὁποίου ἴσως οὐδὲ κατὰ τὴν στιγμὴν ταύτην ἠδυνήθην νὰ μετοικήσω. Τίς ποτε ἀνελογίσθη κἂν τῶν ἄλλων τὴν ὕπαρξιν καθ’ ἣν ἐποχὴν ἐγκατέστη ἐν τοῖς ἱεροῖς ἐκείνοις ἀδύτοις, ἔνθα πᾶσα νεότης λατρεύει τὸν θεὸν τῆς ἀγάπης προσφέρουσα αὐτῷ φλόγας κατακαίουσας τὰ στήθη ὅθεν ἐξέρχονται καὶ κατατιθεῖσα πρὸ τοῦ βωμοῦ αὐτοῦ μυστηριώδη αἰσθήματα γνωστὰ μόνον τῷ λατρευομένῳ θεῷ καὶ τῷ πάσχοντι λάτρει;
Χειμὼν φεβερὸς, ὁ τοῦ 1857-1858, θυελλώδης, δαψιλὴς εἰς ἀστραπὰς καὶ κεραυνοὺς, τοσούτῳ μᾶλλον τρομακτικὸς ὅσῳ μόνον κατὰ ἑνὸς ἐρημίτου τοῦ τῶν Πατησίων οἰκίσκου ἐρρίπτοντο, κατὰ ἑνὸς ἐρημίτου, ὅστις δὲν εἶχε κἂν
