Ὅτε ἐν τοῖς ἐσχάτοις ἀλλὰ διαπύροις τοῦ Βίκτωρος Οὑγὼ θαυμασταῖς, ἐπανήγαγον εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν φαντασίαν μου, κατὰ τὴν ἠχηρὰν ἀνάπτησιν τῆς μεγάλης αὐτοῦ ψυχῆς πρὸς τοὺς οὐρανοὺς, ἅπαντα τὰ περιβεβοημένα γεγονότα ἅπερ ἐξύμνησεν ἢ ὤν μετέσχεν ὡς συνεργὸς ἢ πρωταγωνιστὴς, πᾶσαν τὴν φιλολογικὴν ἐπανάστασιν ἧς ἐγένετο μάρτυς καὶ ἥρως, πάντας τοὺς ἱεροὺς δεσμοὺς τοὺς συνενοῦντας τὸ ὄνομα αὐτοῦ μετὰ τοῦ ἡμετέρου ἔθνους, ἀφηρπάγην αἴφνης καὶ ἐπὶ μικρὸν κατελήφθην ὑπὸ ἀτομικῆς ἀναμνήσεως, καθ’ ἣν ὁ Βίκτωρ Οὑγὼ παρίστατο πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν μου συνδεδεμένος οὐχὶ πλέον μετὰ τοῦ Ὁμήρου καὶ τοῦ Αἰσχύλου οὓς ἐξεθείασεν, οὐχὶ μετὰ τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως, ὑπὲρ ἧς ὑψιτόνους συνέθηκε διθυράμβους, ἀλλὰ μετὰ τῆς συγχρόνου τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἱστορίας, οὐδαμῶς ὑποπτεύων ἀπὸ τῆς Γερνεσέης ὅτι ἐν ταῖς ἐσωτερικαῖς διαμάχαις τῆς προσφιλοῦς αὐτῷ Ἑλλάδος ἐμμέσως ποτὲ ἤθελέ τις αὐτὸν ἀναμίξει.
Κατὰ τὸν χειμῶνα τοῦ 1857—1858 τέσσαρα κυρίως
- ↑ Τὸ ἀρθρίδιον τοῦτο προώριστο νὰ δημοσιευθῇ ἓν τινι περιοδικῷ τῆς ἀρχῆς τοῦ ἔτους 1886, ἀλλὰ δὲν κατεχωρήθη ὑπὸ τοῦ ἐκδότου, τοῦ αἰτήσαντος τὴν συμβολὴν τοῦ συντάκτου, ἕνεκεν ῥιζικῆς διαφωνίας τοῦ πρώτου πρός τινας ἰδέας τοῦ δευτέρου. Ἐλήφθη δ’ ἡ ὑπόθεσις τοῦ ἀρθριδίου τούτου ἐκ δράματος τοῦ Βίκτωρος Οὑγὼ διότι ὀλίγας πρὸ τῆς συνθέσεως αὐτοῦ μήνας εἶχεν ἀποβιώσει ὁ περικλεὴς Γαλάτης.
