Μετὰ ταῦτα διέταξε νὰ φέρωσι πρὸς αὐτὸν ἀπὸ τῆς σκηνῆς τοῦ Ἀχιλλέως, ἔστω καὶ διὰ τῆς βίας, τὴν καλλιπάρειον Βρισηΐδα. Ὑπέκυψεν ὁ Πηλείδης, οὐδ’ ἀντέστη εἰς τὴν ἀτιμίαν, ἣν προὐξένησεν αὐτῷ ὁ Ἀγαμέμνων, ὅστις καθίστατο ἤδη κύριος τοῦ πεδίου, ἐνῷ οἱ περὶ τὸν Ὀδυσσέα παρέδιδον τὴν Χρυσηΐδα εἰς τὸν πατέρα αὐτῆς, παρακαλοῦντες νὰ ζητήσῃ παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος συγγνώμην ὑπὲρ τῶν Ἀχαιῶν. Ἐπήκουσεν ὁ θεὸς, ἐξέλιπε δὲ παραχρῆμα ἡ βροτολοιγὸς νόσος ἀπὸ τοῦ στρατοπέδου.
Ἐμήνιεν ὁ Ἀχιλλεὺς, παρὰ τὰς ναῦς καθήμενος, τετρωμένος τὴν καρδίαν, μηδ’ εἰς τὴν ἀγορὰν πλέον προσερχόμενος, μηδὲ τῆς μάχης μετέχων. Ἀλλ’ ἡ μήτηρ αὐτοῦ Θέτις, δώδεκα ἡμέρας μετὰ τὰ γεγονότα, ἀνῆλθεν εἰς τὸν Ὄλυμπον πρὸς τὸν Δία, ζητοῦσα ἱκανοποίησιν ὑπὲρ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς, προσβληθέντος ὑπὸ τοῦ Ἀγαμέμνονος. Ὁ Ζεὺς ὑπεσχέθη εἰς αὐτὴν, ὅτι θέλει μεριμνήσει, ἀλλὰ κρυφίως τῆς Ἤρας, ἵνα μὴ παροργίσῃ αὐτὴν, ἐγερθῶσι δὲ δυσάρεστοι ἐν τῷ Ὀλύμπῳ συζυγικαὶ διενέξεις.
Τὸν Δία δέν κατελάμβανεν ὁ νήδυμος ὕπνος την νύκτα ἐκείνην. Ἐσκέπτετο τίνι τρόπῳ νὰ ἐπενέγκῃ βλάβην τοῖς Ἀχαιοῖς πρὸς ἱκανοποίησιν τοῦ υἱοῦ τῆς Θέτιδος. Ἔπεμψε λοιπὸν τὸν Ὄνειρον εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ Ἀγαμέμνονος, ἵνα παροτρύνῃ αὐτὸν πρὸς ἐπίθεσιν κατὰ τῶν Τρῴων, κατ’ ἐντολὴν τῶν θεῶν. Τῆς ἠοῦς ἅμα ἐπιφανείσης, ὄρθριος ἐξηγέρθη ὁ Ἀγαμέμνων καὶ ἐκάλεσεν εἰς ἀγορὰν τοὺς καρηκομόοντας Ἀχαιοὺς, εἰπὼν αὐτοῖς ὅσα νύκτωρ προσεφώνησεν αὐτῷ ὁ οὗλος ὄνειρος. Ἠκροάσαντο μετ’ εὐλαβείας τοῦ λόγου τοῦ ποιμένος τῶν λαῶν οἱ σκηπτοῦχοι τῶν Ἀχαιῶν βασιλεῖς.
Ὁ Ἀγαμέμνων, εἶπεν εἰς τοὺς Ἀχαιοὺς ὑποκριτικῶς, ὅτι πρέπει νὰ προπαρασκευσθῶσιν εἰς ἀναχώρησιν, ἀφοῦ ἀπὸ ἐννέα ἤδη ἐτῶν οὐδὲν κατώρθωσαν ὑπὸ τὰ τείχη τῆς Τροίας. Ἀλλ’ ἡ Ἀθηνᾶ, βλέπουσα ἀπὸ τῶν κορυφῶν τοῦ Ὀλύμπου προπαρασκευαζομένους τοὺς Ἀχαιοὺς, προσῆλθεν εἰς τὸν πάντων
