ἀνώτατον ὅριον, ὑπάρχει διαφωνία· κατὰ μὲν τὸ σύστημα τοῦ Ἐμποῦ Χανηφὲ (ὅπερ εἶναι ὡς γνωστὸν καὶ τὸ ἰσχύον ἐν Τουρκίᾳ καὶ ταῖς Ἰνδίαις) ἡ κυοφορία δύναται νὰ διαρκέσῃ μέχρι τὸ πολὺ δύο ἐτῶν. Ἡ δοξασία αὕτη στηρίζεται ἐπὶ ἑνὸς λογίου τοῦ Προφήτου Μωάμεθ πρὸς τὴν πεφιλημένην του Ἀϊσέν, ζητήσασαν τὴν περὶ τούτου γνώμην του. Κατὰ τὸ σύστημα τοῦ Ἰμάμη Μαλῆκ (ὅπερ εἶναι τὸ ἐπικρατοῦν ἐν Ἀλγερίᾳ καὶ Τύνιδι), ἡ κυοφορία διαρκεῖ μέχρι πέντε ἐτῶν· ἡ τοιαύτη δοξασία ἐστηρίχθη ἐπὶ ἑτέρου λογίου τοῦ Προφήτου πρὸς μίαν τῶν γυναικῶν του.
Πρὸ τινων ἐτῶν ἀποβιώσαντος ἐν Μαγνησίᾳ τοῦ Χασάν, οἱ ἀδελφοὶ τούτου, ὡς ἐγγύτεροι ἐξ ἀδιαθέτου κληρονόμοι του, ἀφοῦ ἐπὶ ἐν ἔτος ὁλόκληρον μάτην ἐπερίμεναν νὰ ἴδωσι τοὺς καρποὺς τῶν γάμων τοῦ θανόντος μετὰ τῆς νομίμου συζύγου του Χανηφέ, ἠγέρθησαν ἀξιοῦντες τὴν κληρονομίαν τοῦ ἀδελφοῦ των, ὡς θανόντος ἀτέκνου.
Ἡ χήρα ἐν τῇ ἀπελπισίᾳ της ἐζήτησε καὶ τὴν συμβουλὴν τοῦ Μουφτῆ τῆς πόλεως. Πρὸς μεγάλην της χαρὰν ἐμάνθανεν ὅτι ὁ Ἱερὸς Νόμος τῇ ἐχορήγει ἑνὸς περίπου εἰσέτι ἔτους προθεσμίαν, ἵνα φέρῃ εἰς φῶς τὸ προϊὸν τοῦ μόλις πρὸ ἑνὸς ἔτους θανόντος συζύγου της.
Λαβοῦσα τὴν ἔμπνευσιν ἐκ τοῦ λόγου τούτου τοῦ Μουφτῆ, ἡ Χανηφὲ εὑρέθη πράγματι ἐντὸς ὀλίγου ἔγκυος, ἔσπευσε δὲ νὰ δηλώσῃ τὸ πρᾶγμα καὶ ἐπισήμως εἰς τὸν Καδῆν (Ἱεροδίκην). Ἀφοῦ δὲ καὶ τὰ σημεῖα τῆς ἐγκυμοσύνης κατέστησαν πλέον καταφανῆ, ὁ Καδῆς ἐπὶ τῇ αἰτήσει τῆς χήρας δι’ ἀποφάσεώς του διετήρησε ταύτην ἐν τῇ διακατοχῇ του, κληρονομίας μέχρι τοῦ τοκετοῦ, καὶ ὅταν μετὰ τινας εἰσέτι μῆνας, πρὶν ἢ συμπληρωθῶσι τὰ δύο ἔτη ἀπὸ τοῦ θανάτου τοῦ συζύγου, ἡ Χανηφὲ ἔτεκεν αἰσίως ἄρρεν, τὸ τεχθὲν ἐθεωρήθη εὐλόγως καὶ κατὰ τὸν νόμον ὡς νόμιμον τέκνον καὶ κληρονόμος τοῦ θανόντος, οὐδὲ ἠδύνατο νὰ ἐγερθῇ ὑποψία τις κατὰ τῆς τιμιότητος καὶ σωφροσύνης τῆς Χανηφέ.
Οἱ ἀδελφοὶ τοῦ θανόντος Χασὰν ἔμειναν ἄναυδοι πρὸ τῆς τοιαύτης ἀψόχου καθ’ ὅλα ἀποφάσεως τοῦ Καδῆ, στηριχθείσης καὶ ἐπὶ συμφώνου γνωμοδοτήσεως (φετβᾶ) τοῦ Μουφτῆ.
Τὸ παράδειγμα τῆς Χανηφὲ θὰ ἠδύνατο νὰ χρησιμεύσῃ καὶ διὰ τοὺς ἐν Τουρκίᾳ Χριστιανούς, τοὺς ὑπηκόους Ὀθωμανούς. Οὗτοι ὅμως χάρις εἰς τὰ παλαιόθεν ἰσχύοντα θρησκευτικὰ προνόμια των διείποντο ὡς πρὸς τοὺς προσωπικοὺς θεσμοὺς των ὑπὸ τοῦ ἰδιαιτέρου δικαίου, τοῦ ἀνεγνωρισμένου ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας ἤτοι τοῦ Ρωμαϊκοῦ καὶ Βυζαντινοῦ δικαίου, μὴ δεχομένου τὴν παράτασιν τῆς ἐγκυμοσύνης πλέον τῶν δέκα μηνῶν. Ἡ ἰδέα λοιπὸν ὅτι ἡ ἐγκυμομοσύνη δύναται νὰ παραταθῇ καὶ μέχρι δύο ἐτῶν προσέκρουε εἰς τὴν χριστιανικὴν συνείδησιν, οὐδὲ ἠδύνατο νὰ γίνῃ δεκτὴ ὑπὸ τῶν
_-_015.jpg&oldid=110744){kind=link}