Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου (1887) - 062.jpg

Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
62

νῶν. Ἠνοήσαμεν τότε ὅτι ἐγγίζομεν εἰς τὸ πρῶτον πάτωμα οὕτως εἰπεῖν, εἰς τὰς πρώτας στοὰς τὰς εἰς βάθος ἑκατὸν περίπου μέτρων ὑπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς. Τὸ θάρρος δὲν ἀπέλιπε τὴν σύντροφόν μου, καὶ οὕτω μετά τινας στιγμὰς, καθ’ ἃς ἡ ἀτμόσφαιρα ἐφαίνετο ἡμῖν δροσερωτέρα, ἠκούσαμεν κρότον καὶ φωνὰς ἀνθρωπίνους. Ἦτο τὸ τέρμα τῆς καταβάσεως. Ἡ φέρουσα ἡμᾶς τετράγωνος θήκη ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ τελευταίου ὑγροῦ ἐδάφους. Εἴχομεν φθάσει ἀνεπαισθήτως εἰς τὸ ὑπὸ τὴν γῆν ἐκεῖνο βάθος. Ἀμέσως εὑρέθημεν πρὸ ἄλλου κόσμου, ἄλλων ὁδῶν σκοτεινῶν, συνηντήσαμεν ἐργάτας λυχνοφόρους, καὶ, ἀπροσδόκητον, σιδηρόδρομον κινούμενον ὅμως δι’ ἡμιόνων, ἀποχαιρετισάντων πρὸ πολλοῦ τὸν ἄνω κόσμον καὶ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου, διότι ἐκεῖ κάτω εἶνε καὶ οἱ σταῦλοι των!

Οὐδέποτε θὰ λησμονήσω, μάλιστα κατὰ τὰς θερινὰς ἀττικὰς ἡμέρας, τὴν δροσερὰν ἐκείνην ἀτμόσφαιραν τοῦ ὑπογείου κόσμου, καὶ ἡ πρώτη ἀγαθοπουλικὴ ἰδέα, ἥτις μοῦ ἐπῆλθεν, ἦτο ὅτι ὁ θάνατος καὶ ὁ ἐνταφιασμὸς ὑπὸ τὴν γῆν θὰ ἦτο εὐχάριστος, ἐὰν τοιαύτη, ὄχι ὑπὸ ἓν μέτρον τῆς ἐπιφανείας τοῦ νεκροταφείου, ἀλλ’ ὑπὸ ἑκατὸν ἑξήκοντα μέτρα ὑπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς Καμαρίζης, ὡρίζετο ἡ αἰωνία διαμονή μας. Ἠρχίσαμεν λοιπὸν, κρατοῦντες πάντοτε τὰς λυχνίας, τὸν εἰς τὰς εὐρυχώρους ὑπογείους στοὰς περίπατον. Ὁ περίπατος ἐκεῖνος μοὶ ἐνθύμιζεν ἄλλην τινὰ ἐπίσης ὑπὸ τὴν γῆν ἐκδρομὴν, μακρὰν τῆς Ἀττικῆς, τὰς ὑπονόμους (Egonts) τῶν Παρισίων, ἃς ἄλλοτε εἶχε περιγράψει εἰς τοὺς Ἀθλίους αὑτοῦ ὁ δαιμόνιος Οὑγγώ. Ἀλλ’ ἡ διαφορὰ ἦτο μεγίστη ὑπὸ τὴν ἔποψιν τοῦ βάθους ὑπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς, διότι ἐκεῖ κατήλθομεν διὰ τῆς παρὰ τὴν πλατεῖαν τοῦ Châtelet ἑλικοειδοῦς κλίμακος, ἑνῶ ἐνταῦθα, ἀναλογιζόμενοι τὸ βάθος τῶν ἑκατὸν τόσων μέτρων καὶ περιπατοῦντες ἐν τόσῃ ἀνέσει ἐπὶ μίαν περίπου ὥραν, ἐνομίζομεν ὅτι ἐβλέπομεν ὄνειρον, ὅτι εἴχομεν μακρυνθῆ παρασάγγας καὶ μίλια ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.

Ἐξηκολουθήσαμεν δὲ τὸν εἰς τὰς ὑπογείους στοὰς περίπατον διερχόμενοι πρὸ εὐρυχώρων αἰθουσῶν ἐργατῶν. Ἰδίως ἐνεποίησεν ἡμῖν αἴσθησιν ἰδιαιτέραν ὁ εἰς εὐρυτάτην αἴθουσαν ἢ σπήλαιον, ἐν ᾧ πρό τινων στιγμῶν παῖδες τινὲς ἐργᾶται φέροντες λυχνίας καὶ δᾴδας εἶχον τοποθετηθῆ εἰς ῥωγμὰς αὐτοῦ. Ἐξήστραπτον δὲ ποῦ καί που ἐκ τοῦ φωτὸς κρυσταλλώματα καὶ σταλακτῖται. Ἐκεῖ δὲ ἀνεπαύθημεν ἐπ’ ὀλίγον. Ἤρχισα δὲ συγκεντρῶν τὰς ἐξ ἀναγνώ-