Κοινοὶ τόποι, θέλετε εἰπεῖ· δὲν τὸ ἀρνοῦμαι· ἀλλὰ πόσα στοιχειωδέστατα καθήκοντα δὲν πρέπει ἀδιακόπως νὰ ὑπομιμνήσκωνται εἰς τὸν ἄνθρωπον.
- Ἐν Ἀθήναις κατὰ Αὔγουστον 1886.
Κ. Παπαρρηγοπουλοσ.
Ἐμειδίασάν τινες πέρυσιν ἀναγινώσκοντες τὴν ἐπιγραφὴν τῶν ἐν τῷ Ἀττικῷ Ἡμερολογίῳ τοῦ φίλου κ. Ἀσωπίου δημοσιευθεισῶν ὁδοιπορικῶν σημειώσεών μου, ἤτοι τὴν «ἐκδρομήν μου εἰς τὸν ὀμφαλὸν τῆς γῆς,» καὶ ἐνόμισαν, συλλυπούμενοί με κατὰ βάθος, ὅτι παρακαίρως ἤρχισα ἀρεσκόμενος εἰς φανταστικὰ παραμύθια· ἐν τούτοις προχωρήσαντες εἰς τὴν ἀνάγνωσιν τῶν σημειώσεών μου ἐκείνων ἐπείσθησαν ὅτι πράγματι ἐπεσκέφθην τὸν ὀμφαλὸν τῆς γῆς, μεθ’ εἰκοσιτετράωρον ἀπ’ Ἀθηνῶν, ἐκ τῆς πλατείας τῆς Ὁμονοίας, πορείαν. Ἐπείσθησαν δὲ οὐχὶ τόσον εἰς ἐμέ, ὃν ἐγνώριζαν ὡς πᾶν ἄλλο ἢ φυσιοδίφην καὶ γεωλόγον εἰσδύοντα εἰς τὰ σπλάγχνα, αὐτὸν τὸν ὀμφαλὸν τῆς γῆς, ἀλλ’ εἰς τὰς μαρτυρίας ἀξιοπίστων ἑλλήνων συγγραφέων, οἵτινες ὠνόμαζον τὶ μέρος ἐκεῖνο ὀμφαλὸν τῆς γῆς, κ’ ἔδιδον καὶ τὸν λόγον, δι’ ὃν ἀπὸ παλαιτάτης ἐποχῆς ἐχαρακτηρίσθη τὸ νῦν ἔρημον ἐκεῖνο μέρος ὀμφαλὸς τῆς οἰκουμένης.
Καὶ σήμερον δὲ θὰ μειδιάσωσιν ὅσοι ἀναγνώσωσι τὴν ἄνω ἐπιγραφὴν τῶν σημειώσεων τούτων ἢ τῆς ἐπιστολιμαίας διατριβῆς περὶ τῆς εἰσδύσεώς μου (!) καὶ διαμονῆς ἐπὶ ὥραν ὁλόκληρον ὑπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς, καὶ ἔτι πλέον τὴν κατάβασίν μου καὶ τὸν
_-_057.jpg&oldid=110160){kind=link}