une demande que vous adresse rarement les auteurs, celle de ne pas jouer demain ma pièce (Ὁ Arsène Houssaye ἦτο τότε διευθυντὴς τοῦ Théâtre Français). Ἐν τῇ περικοπῇ ταύτῃ ὑπάρχει μία πρόδηλος ἀνορθογραφία. Εἰς τοιαύτας δὲ ἀπροσεξίας περιπίπτουσι πολλάκις οἱ σοφώτατοι τῶν Γάλλων, χωρὶς διὰ τοῦτο νὰ κατακριθῶσιν ὡς ἀγράμματοι.
Ἐν τῷ πρώτῳ τόμῳ ὑπάρχει μία ἐπιστολὴ τοῦ H. d’ Orléans (τοῦ δουκὸς d’ Aumale) καὶ ἐν τῷ τετάρτῳ μία ἄλλη τοῦ ἀνεψιοῦ του Philippe, comte de Paris, τῶν δύο ἐσχάτως ἐξοστρακισθέντων ἐκ τῆς πατρίδος αὐτῶν Ὀρλεανιδῶν. Δὲν περιεμένομεν βεβαίως νὰ μάθωμεν ἐκ τῆς πρώτης ὅτι ὁ duc d’ Aumale εἶναι ὄχι μόνον στρατηγὸς ἄριστος, ἀλλὰ καὶ ἔγκριτος ἱστορικός· μανθάνομεν ὅμως ὅτι ἔχει ὡραιότατον γραφῆς χαρακτῆρα. Τὸ τελευταῖον τοῦτο προτέρημα δὲν εἰμποροῦμεν νὰ τὸ ἀποδώσωμεν εἰς τὸν κόμητα τῶν Παρισίων, ἀλλ’ ἡ ἐπιστολή του εἶναι ὁμολογουμένως χαριτωμένη.
Τις δὲν γνωρίζει διατὶ καὶ πῶς ἡ G. Sand ἐκλήθη οὕτω παραλαβοῦσα το ἥμισυ τοῦ ὀνόματος τοῦ J. Sandeau; ἢ τίς ἀγνοεῖ ὅτι ἡ βαπτιστικὴ ὑπερηκόντισε τὸν ἀνάδοχον, ἀναδειχθεῖοα ἓν τῶν λαμπρῶν ἀγλαϊσμάτων τῆς ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι γαλλικῆς φιλολογίας; Ὅσοι ὅμως φρονοῦσιν ὅτι ὁ ἔνοχος κακογραφίας μένει ἀτιμώρητος, ἂς παραβάλωσι τὴν ἐπιστολὴν τῆς G. Sand πρὸς τὴν ἐπιστολὴν τοῦ J. Sandeau, αἵτινες ἄλλως τε πανωμοιοτυπώθησαν ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης ἐν τῷ πρώτῳ τόμῳ τῆς προκειμένης συλλογῆς. Τὴν πρώτην, τὴν ἀναγινώσκετε εὐφροσύνως, ἐνῷ ἀδύνατον εἶναι νὰ μαντεύσετε τὶ θέλει νὰ εἴπῃ ἡ δευτέρα.
Ἀλλ’ ἐννοῶ ὅτι ἡ τοιαύτη κατὰ μέρος ἐξέτασις τῶν αὐτογράφων τότε μάλιστα δύναται νὰ κινήσῃ τὴν περιέργειαν ὅταν ἔχῃ τις αὐτὰ ταῦτα ὑπόψιν. Ὅθεν ἀντὶ νὰ ἐξακολουθήσω τὴν ἀντιπαράθεσιν ταύτην, θέλω προσθέσει ὀλίγας τινὲς λέξεις περὶ τῶν σκέψεων εἰς ἂς ἔδωκε πολλάκις ἀφορμὴν ἡ ὁμοιότης ἢ ἡ διαφορὰ τῆς γραφῆς. Ἐῤῥέθη ὅτι ἡ περὶ ταύτην ὁμοιότης ὑπεμφαίνει ἀναλογίαν τινὰ τοῦ ἤθους τῶν ἀνθρώπων. Τὸ ἀξίωμα μὲ φαίνεται ἐπισφαλέστατον. Ὅλος ὁ κόσμος γνωρίζει ἐν Ἑλλάδι ὁπόσον εὐκρινὴς εἶναι ἡ γραφὴ καὶ ἡ ὑπογραφὴ τῶν κυρίων Χ. Τρικούπη καὶ Θεοδώρου Π. Δηλιγιάννη, ἀλλὰ οὐδεὶς, ὑποθέτω, ἐξήγαγεν ἐκ τούτου τὸ συμπέρασμα ὅτι ὑπάρχει ἡ ἐλαχίστη ὁμοιότης χαρακτῆρος μεταξὺ τῶν δύο ἀνδρῶν.
Ἄλλοι εἶπον ὅτι ἡ συγκεχυμένη γραφὴ ὑποδηλοῖ ὀξύτητα ἤθους,
_-_055.jpg&oldid=110164){kind=link}