Αὐτὴ ἔδιδε τὰ προστάγματα εἰς τὸ σπῆτι. Μίαν ἡμέραν διολιθήσας ἔθραυσα ἓν πινάκιον. Ἡ κυρία ἐθεώρησε καλὸν εἰς ἐξόφλησιν νὰ μοῦ θραύσῃ τὴν κεφαλὴν διὰ τῆς σιδηρᾶς ἐσχάρας ἣν ἐκράτει τὴν στιγμὴν ἐκείνην, καὶ ἰδοὺ, μετὰ τοὺς αἱμοχαρεῖς κοργιοὺς, ἀπέτινον ἤδη δευτέραν φορὰν τὸν φόρον τοῦ αἵματος.
Ἐν τῷ μεταξὺ φθάνει καὶ ὁ ὑφιστάμενος τῆς κυρίας, εἰς ὅν διατάσσει ἔφοδον κατ' ἐμοῦ.
Ὁ κύριος λοχαγὸς μετὰ προθυμίας ὴκόνισε τὸ ξίφος του ἐπὶ τῆς ῥάχεώς μου μὲ κἄμποσες διπλαριαῖς.
— Ἆ! μὰ κύριε λοχαγέ! αὐτὸ πλέον εἷνε ἀπάνθρωπον! Ἐγὼ ἦλθα νὰ προσφέρω τὴν ζωήν μου εἰς τὸ ἔθνος καὶ ὄχι νὰ μὲ σκοτώσετε στὸ ξύλο!
— Τώρα σοῦ δείχνω ἐγώ, κοπρόσκυλο!
Καὶ μεταβαίνει εἰς τὸν διοικητὴν τοῦ τάγματος ἐπιδίδων κατ' ἐμοῦ μήνυσιν ἐπὶ ἐξυβρίσει καὶ βιοπραγίᾳ κατ' ἀνωτέρου ἐν καιρῷ ὑπηρεσίας.
Εἶνε ἀνάγκη ἆρά γε νὰ σᾶς εἴπω ὅτι ἐρρίφθην εἰς τὰς φυλακάς τοῦ φρουραρχείου;
Ἔμεινα ἑπτὰ μῆνας ἕως οὗ περαιωθῇ ἡ ἀνάκρισις καὶ εἰσαχθῶ εἰς δίκην.
Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ μήτηρ μου ἀφίνει τὰ δύο μικρὰ κλαίοντα μὲ τὴν ἀδελφήν μου, δανείζεται ὀλίγα χρήματα, καταφθάνει ἀσθμαίνουσα, εἰς Ἀθήνας, καὶ πίπτει εἰς τὰ γόνατα τοῦ βουλευτοῦ μας!
— Γιὰ τὸ θεὸ, κύριε βουλευτὴ, ἀπὸ τὸ θεό καὶ στὰ χέρια σου!
— Τὸ παληόπαιδο! καλὰ τὰ παθαίνει! Μήπως δὲν τοῦ εἶπα ἐγὼ νὰ τὸν ἐξαιρέσω ἀπὸ τὴν ἀρχή; Ἔννοιά σου ὅμως· θὰ προσπαθήσω νὰ ἀθωωθῇ.
Καὶ πράγματι ἐνήργησε μετὰ ζέσεως. Τὸ δὲ Στρατοδικεῖον σκεφθὲν κατὰ τὸν νόμον, ἰδὸν τὰ ἄρθρα—δὲν ἐνθυμοῦμαι ποῖα, — ὤ! ἐὰν ἔβλεπε καὶ τὴν αἱματηρὰν σκηνὴν τῆς ἐσχάρας—ἀκοῦσαν... διεξελθὸν τὴν δικογραφίαν, ἀπεφάσισε μετὰ ἑπτὰ μηνῶν πολυστένακτον προφυλάκισιν νὰ μὲ κη-
