αἰώνιον ὑποψήφιον καὶ αἰώνιον κουμπάρον, μετ’ ἀγωνίας προσεδόκων τὴν στιγμὴν καθ’ ἥν ἐκ τῆς ῥινὸς τοῦ ἱερέως θὰ ἐξέλθῃ ἡ ἐν λόγῳ εὐχή.
Ἐν τῷ ἅμα περιέβαλλον δι’ ἐξεταστικοῦ βλέμματος ὅσας ἠδυνάμην περισσοτέρας γυναικείας μορφὰς καὶ ἐφωτογράφουν οὕτως εἰπεῖν τὰς διαδηλώσεις τῶν φυσιογνωμιῶν των. Ὡς πόρισμα δὲ τῆς ἐξετάσεως ταύτης ἐξήγαγον τὴν ἰδέαν ὅτι τὸ ἐπὶ μακροὺς αἰῶνας ὑπήκοον καὶ δοῦλον φῦλον ἀποσεῖσαν ἅπαξ τὸν ζυγόν, οὐ μόνον δὲν φοβεῖται πλέον τοὺς ἀρχαίους δεσπότας του, ἀλλὰ καγχάζει εἰς τὸ ἄκουσμα τοῦ συμβόλου τῆς πάλαι δουλείας καὶ κινεῖ ἐμπαικτικῶς τὴν κεφαλὴν ὡς νὰ ἔλεγε γε « Πῶς κατώρθουν αἱ προμήτορές μας νὰ τὰς πιστεύωσιν αὐτὰς τὰς ἀνοησίας ! »
Ὁ Θεὸς πλάσας τὸν ἄνθρωπον ἀπόλυτον μονάρχην τῆς γῆς, μετενόησεν ἀμέσως διὰ τὴν γενναιοδωρίαν μεθ’ ἧς τὸν ἐπροίκισε, προβλέπων τὰ μέλλοντα γενέσθαι. Ἀπεφάσισε δὲ νὰ τὸν μεταβάλῃ ἀμέσως εἰς συνταγματικὸν βασιλέα καὶ τῷ ἐπέβαλεν ἀντὶ περιοριστικοῦ συντάγματος τὴν .... Εὔαν! Πρὸ τοῦ συντάγματος ὅμως εἶχε κατασκευάσει ἓν σκῆπτρον διὰ τὸν μονάρχην, καὶ τὸ σκῆπτρον αὐτὸ ἦτο τὸ ἀντίδοτον τοῦ συντάγματος. Τί νὰ κάμῃ λοιπόν ; Ἐξέδωκε μίαν διάταξιν ἀπαγορεύουσαν ῥητῶς εἰς τὸν Ἀδὰμ νὰ ἐγγίσῃ τὸ σκῆπτρον ὅπερ δι’ αὐτὸν ἦτο προωρισμένον, διότι τοῦτο, ἂν ἦτο ἀναγκαῖον διὰ τὸν ἀπόλυτον μονάρχην, ἦτο ὅλως περιττὸν διὰ τὸν συνταγματικὸν βασιλέα. Ἐν ἐπιλόγῳ δὲ τῆς ἀπαγορευτικῆς διατάξεως ἀνεκοινοῦτο τῷ Ἀδὰμ ὅτι ἠπειλεῖτο δι’ ἐκθρονίσεως ἂν ἐγίνετο παραβάτης. Καὶ βεβαίως ἀφοῦ τῷ ἔδωκε τὸ φαρμακερὸν σύνταγμα, δὲν τῷ συνέφερε νὰ τῷ δώσῃ καὶ τὸ ἀντιφάρμακον ὅπερ ἐπικαλεῖται ξύλον τῆς γνώσεως.
Καὶ ὁ ἀτυχὴς βασιλεὺς ὑφίστατο ὅλας τὰς ἰδιοτροπίας, τὰ παράπονα, τὰς μεμψιμοιρίας, τὰ σκώμματα, τὰς ἀπειλάς, τὰ δάκρυα, τὰς λιποθυμίας καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ φοβερὰ οὐσιαστικά ὅσα εὑρίσκονται εἰς τὸ λεξικὸν τῆς γυναικείας τυραννίας. Καὶ
