ἔρως εἶχεν ἐξαγάγει ἐκ τῶν πτυχῶν τῆς τιμίας κλίνης των; μήπως εἶχον διέλθει διὰ τοῦ σώματος αὐτῶν ἁπλῶς ὡς δι' ὀπῆς χωρὶς νὰ συμπαραλάβωσι μεθ' ἑαυτῶν μέρος τῆς μητρικῆς ὑπάρξεως;
Ὤ ἡ καρδία αὐτῶν ἐξεχείλιζεν ἀπὸ μητρικὴν ἀγάπην, ἥτις κατὰ τὴν μεγαλοφυᾶ ἔκφρασιν τοῦ Οὑγγώ, εἶνε διανεμημένη ἐξ ἴσου εἰς ὅλα τὰ τέκνα καὶ ἐν τούτοις ἕκαστον ἔχει αὐτὴν ὁλόκληρον· οἱ πόθοι αὐτῶν δὲν ἐξετείνοντο, πέραν ἑνὸς φαιδροῦ λίκνου· ἔζων ἐντὸς τοῦ σώματος τῶν τέκνων των· ἡ ψυχή των ἦτο διανεμημένη εἰς τρεῖς ἢ τέσσαρας ὑπάρξεις· ἦσαν μητέρες· τοῦτο ἤρκει ὅπως ὦσιν εὐτυχεῖς.
Τώρα ἐντὸς τῶν γυναικείων καρδιῶν στιβάζονται σεσωρευμένα τόσα πράγματα· βελοῦδα καὶ μεταξωτὰ καὶ τρίχαπτα καὶ πτερὰ καὶ κλειδοκύμβαλα καὶ ἐμπορικὰ ὁλόκληρα ὥστε δὲν ὑπολείπεται πλέον χῶρος διὰ τὴν στοργήν· τὸ ταλαίπωρον νήπιον δὲν χωρεῖ καὶ ἀφίεται ἔξω τῆς θύρας· ἀφίεται ἔξω ῥιγοῦν ἐξ ἀδιαφορίας ὡς ἔκθετον· δὲν χρησιμοποιεῖται ἡ ἀγάπη του οὔτε κἂν πρὸς τήρησιν τῆς τιμῆς· δὲν θέτουσιν αὐτὸ οὐδὲ φρουρὸν κἂν τῆς πύλης ἀφ' ἧς ἐξῆλθεν…
Ἀλλ' εἴδατε πόσον νόστιμα εἶνε τὰ μικρὰ; εἴτε γατάκια εἶνε καὶ στολίζουν μὲ φουντίτσαις τὰ αὐτάκια των καὶ κορδέλαις τὸν λαιμόν των, εἴτε κυνάρια καὶ τὰ φέρουν ἀπὸ ἀγκάλης εἰς ἀγκάλην καὶ ἀπὸ χειλέων εἰς χείλη, εἴτε παιδάκια προκαλοῦντα φιλήματα διὰ τῶν ψελλισμάτων αὐτῶν καὶ περιπτύξεις διὰ τῶν ἀγγελικῶν μειδιαμάτων καὶ τῶν γοητευτικῶν ἐκπλήξεών των;
Αἱ τοιαῦται μητέρες τὸ ἐνδιαφέρον ὅπερ κινοῦσι τὰ μικρά των προσπαθοῦν νὰ τὸ ἐκμεταλλευθοῦν ὑπὲρ ἑαυτῶν.
Τα ἐνδύουν λοιπὸν μὲ κἄτι ζωηρὰ χρώματα κτυπῶντα εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ σχηματίζουν κομψὰς πλαγγόνας μὲ σκούφιας ἰδιοτρόπους, μὲ φουστανάκια ἔχοντα σκωτικὰς πτυχάς, μὲ κνήμας γυμνὰς καὶ γυμνούς βραχίονας, μὲ ταινίας ἀγνοῶ πῶς περιερραμμένας· καταβάλλουσι δὲ διὰ πάντα ταῦτα τὴν πυρερώδη μέριμναν φιλαρεσκείας ἀκορέστου· διότι τὸ παιδίον καταντᾷ συμπλήρωμα τῆς ἐνδυμασίας των, ζωντανὴ ταινία συρεμένη
