Ἀντήχουν οἱ οὐρανοὶ ἐκ τῶν βροντωδῶν γελώτων του ἰδίως, ὅταν διευθύνων τὸ τηλεσκόπιον ὁ Ζεὺς πρὸς τὴν πρότυπον χώραν τῶν νευροσπάστων του ἔβλεπεν ὅτι αὐτὰ ἐφωνάσκουν καὶ ἐκινοῦντο, ἐνήργουν ἐκλογὰς καὶ διαδηλώσεις· ὅτι ἐκορόϊδευεν ἄλληλα ἐν ὀνόματι τοῦ θεοῦ· ὅτι ἐκοκορεύοντο ὅτι τάχα κἄτι ἦσαν καὶ αὐτὰ· ὅτι τέλος ἔκαμναν τόσας ὡραίας καὶ χαριεστάτας ἀνοησίας, εἰς τὰς ὁποίας ἔδιδον ὀνόματα μεγάλα ἀποκαλοῦντα αὐτὰς νόμους, ἠθικήν, μεγάλην ἰδέαν, καὶ τόσα ἄλλα περίεργα καὶ γελοῖα πράγματα.
Καὶ ὁ Ζεὺς ἐλησμόνει τὴν ἀθανασίαν του ἐντρυφῶν εἰς τὸ μικροσκοπικὸν αὐτὸ θέαμα.
Ἐνίοτε ἐγκαταλείπων τὰ οὐράνια ἐνδιαιτήματα κατήρχετο ὑπὸ διαφόρους μορφὰς καὶ ποικίλα σχήματα εἰς τὰς κλεινάς του Ἀθήνας, ὁτὲ μὲν μεταμορφούμενος εἰς χρυσῆν βροχὴν καὶ εἰσδύων εἰς τοὺς κοιτῶνας τῶν ἀριστοκρατικῶν ἀνδρεικέλλων του, ὡσεὶ ἦτο χρυσοκάνθαρος ἁπλοῦς, ὁτὲ δὲ εἰς κερασφόρον ταῦρον—διὰ νὰ ἐκλαμβάνηται δῆθεν ὡς σύζυγος—καὶ ἐτέλει οὑτωσεί incognito ἔρωτας ἀποκρύφους, οὓς τῷ παρεσκεύαζεν ὁ Ἑρμῆς, ὅστις χάριν εὐκολίας ἐγκατέστη ὁριστικῶς ἱδρύσας ὡς κατοικίαν του μέγαρον μυστηριῶδες, ὅπερ ἐκάλει χρηματιστήριον, ἐνεργῶν ἐν αὐτῷ τὰς ἀγοραπωλησίας τῶν ἐρώτων τοῦ Διὸς.
Ἰδίᾳ ὅμως ὁ Ζεὺς ἠρέσκετο νὰ κατέρχηται καὶ ἐνδιατρίβῃ εἰς Κηφισσίαν μεταβαλλόμενος εἰς βοῦν ἢ εἰς διπλωμάτην γραμματέα πρεσβείας, κατὰ τὰς περιστάσεις, καὶ οὑτωσεὶ τὸ ἐγλέντα περίφημα.
Λέγεται μάλιστα ὅτι διὰ νὰ γελάσῃ ἔτι μᾶλλον, ἐνεδύθη ποτὲ σκῆπτρον καὶ πορφύραν, κατῆλθεν ἐπὶ τῆς γῆς, ἔφαγεν, ἔπιεν, ἐμέθυσεν, ἐκυλίσθη ὡς χοῖρος εἰς ἔρωτας, ηὔξησε τὸν
