νολογοῦνται αἱ ἀστραπαί, προελθοῦσαι ἐκ τῶν ἀγρίως λαμπυριζόντων ὀμμάτων του, καὶ αἱ βρονταὶ ἐκ τῶν ὠρυγῶν του.
Ἡ Ἥρα, τολμήσασα νὰ τὸν περιβάλλῃ διὰ τῆς λατρείας καὶ τῶν τρυφερῶν της περιπτύξεων, ἐδέχθη ἰσχυρὸν ῥάπισμα ὑπὸ τοῦ Διός, ὡς νὰ εἶχε κατενεχθῇ διὰ χειρὸς Διευθυντοῦ Ἀστυνομίας, αἱμόφυρτος δὲ σχεδὸν μετεκομίσθη ὑπὸ τῆς Νυκτὸς ἐπὶ ζοφεροῦ ἅρματος εἰς τὸ παρὰ τὴν Ριζάρειον σχολὴν νοσοκομεῖον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ πρὸς νοσηλείαν…
Ὁ Ἥφαιστος, ἀποπειραθεὶς νὰ τῷ ψελλίσῃ παραμυθητικοὺς λόγους ἐξεσφενδονίσθη δι' ἑνὸς λακτίσματος εἴς τινα γωνίαν τοῦ Ὀλύμπου, ὀλολύζων ἐκ τῶν ἀλγηδόνων τοῦ θραυσθέντος ποδός του, ὅστις ἐκινδύνευσε νὰ πάθῃ γάγγραιναν, ὡς νὰ ὑπέστῃ ἀνατομικὴν ἐγχείρησιν ὑπὸ τῶν ἐξ Εὐρώπης ἐπιδραμόντων νεαρῶν χειρούργων.
Ὁ θίασος τῶν Χερουβεὶμ ἐζήτησε νὰ μέλψῃ μελῳδίαν τινὰ ἐκ τῆς Τραβιάτας, πρὸς καταπράϋνσιν τῆς θλίψεως τοῦ Διός, ὅστις ὅμως ἀγανακτήσας ἐκρήμνισεν ἐκ τοῦ Ὀλύμπου αὐτὸν κάτω καὶ πρὸς τιμωρίαν τὸν παρέδωκεν εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ Λαμπρούνα καὶ εἰς τὰς χεῖρας τοῦ κ. Τσόχα.
Αἴφνης ἐν μέσῳ τῆς στυγνῆς μελαγχολίας φωτεινὴ ἰδέα ἀπήστραψεν ἐν τῇ περιδινευμένη κεφαλῇ τοῦ Διός.
Πάραυτα καλεῖ τὸν Ἑρμῆν, τὸν Ἥφαιστο, τὴν Νέμεσιν τὸν Βεελζεβοὺλ καὶ τὸν κ. Χόλδεν, αἵτινες ἔδραμον ἐν ἀκαρεῖ ἐνώπιόν του.
—Φέρετέ μοι τὸν κατάλογον τῶν ἀστέρων. Ἑρμῆ, σὺ ἔχεις τὸ ὄμμα ὀξύ. Ἰδέ, ἐκεῖ κάτω εἰς τὰς ἀβύσσους τῶν οὐρανῶν πῶς καλεῖται ὁ ἀδιόρατος ἐκεῖνος μικροσκοπικὸς κόκκος, τὸ ἀμυδρὸν ἐκεῖνο σημεῖον μεταξὺ τῶν πλανητῶν;
