Μάτην οἱ ὑφιστάμενοι Θεοί, ὁ Ἑρμῆς, ὁ Ἥφαιστος, οἱ ἀρχάγγελοι Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, ὁ Γανυμήδης, τὰ Σεραφείμ, ἐπειρῶντο νὰ διασκεδάσωσι τὴν ἀνίαν τοῦ Ἰεχωβᾶ Διός. Ἡ ἀθανασία τῷ ἐνεποίει ἀηδίαν καὶ ἐχασμᾶτο ἐν μέσῳ τῶν ἡλίων του νωθρότερον βουλευτοῦ συμπολιτευομένου ἐν τῇ βουλῇ.
Οὐδεμία ποικιλία, οὐδεμία ἐνασχόλησις ἰδιαιτέρα, διότι δὲν εἶχεν ἔτι συλλάβει τὴν ἐπίνοιαν τῶν πρωτοπλάστων, τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας.
Μία παρένθεσις.
Οἱ κ.κ. Μεσολωρᾶς καὶ Κοφινιώτης ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Ἀδὰμ κατεσκευάσθη ἐκ πηλοῦ, ὡς αἱ λάγηνοι εἰς τὰ πιθαράδικα τῶν Ἀθηνῶν, τεθείς ὑπὸ τοῦ Φὸν—Ἡφαίστου ἐντὸς κλιβάνου δίκην τσουβεκίου, ἢ ἀποξηρανθεὶς διὰ τῆς ξηραντικῆς μεθόδου τοῦ κ. Δαμασκηνοῦ.
Ἂν ἀληθῶς ὁ Ἀδάμ, ὁ προπάτωρ τοὐτέστι τοῦ κ. Παπαμιχαλοπούλου ἐπλάσθη ἐκ πηλοῦ ἢ βορβόρου, δὲν ἐπιμένομεν καὶ πολὺ—πολύ.
Ὃ,τι ὅμως φαίνεται ἡμῖν τερατωδῶς ἀπίστευτον, εἶναι ἡ γελοία ἀξίωσις ὅτι πρὸς κατασκευὴν τῆς Εὔας, τοῦ ἀριστοτεχνήματος τῆς Δημιουργίας, ἐχρειάσθη δῆθεν ἡ πλευρὰ τοῦ ἀρχετύπου ἀνδρὸς ὡς πρώτη ζύμη.
Φαντασθῆτε οἵα βλασφημία! Ἐκ τῆς πλευρᾶς αἴφνης τοῦ κ. Κλάδου ἡ τοῦ κ. Δημητρακάκη μεταζυμωθεῖσαι αἱ καλλίπυγοι ἀτθίδες τῆς Ὁδοῦ Σταδίου.
Καὶ ἰσχυρίζονται μὲν οἱ μισογῦναι θεολόγοι ὅτι ἐντεῦθεν ἐπεκράτησεν ἡ φράσις ἐπὶ τῇ θέᾳ ὡραίας γυναικός:
—Τὶ καλὸ κομμάτι!, φρᾶσιν ἣν συχνὰ ἀναμηρυκῶνται ὑπὸ τὰ σιελώδη χείλη των οἱ καλόγηροι, ἵνα πιστοποιῶσιν ὅτι ἡ γυνὴ τάχα εἶνε ἓν τεμάχιον τοῦ ἀνδρός, καὶ τίποτε ἄλλο.
Ἀλλὰ τότε κατ' ἀναλογίαν ἔπρεπε νὰ καλῆται ὄχι πλέον τό ὡραῖον ἥμισυ, ἀλλὰ τὸ ὡραῖον τέταρτον τοῦ ἀνδρός.
