σόπουλος περὶ τοῦ μεγαλείου τῆς Ἑλλάδος εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ θὰ καίωνται βεγγαλικά διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ… καπνοῦ ἀπὸ τῶν πακέτων, τὸ δὲ θέατρον τοῦ πολέμου θὰ ἔχει μετενεχθῇ ἐκ τῆς Θρᾴκης καὶ τῆς Μακεδονίας εἰς τὸ θέατρον τῶν Ὀλυμπίων, ὅπου ἡ ὀρχήστρα θὰ ἀνακρούῃ τὸ πολεμικὸν ἐμβατήριον καὶ ὁ λαὸς θὰ ἐνθουσιᾷ εἰς τὸν διαδραματιζόμενον ὑπὲρ τῆς πατρίδος πόλεμον, πρωταγωνιζομένων τῶν κ. Ταβουλάρη καὶ Λεκατσᾶ καὶ φονευόντων τὰ στίφη τῶν ἐχθρῶν ἐπὶ τοῦ πεδίου τῆς… σκηνῆς.
Ἀλλὰ τὴν μεταβολὴν ταύτην δύνασθε νὰ θεωρήσητε καὶ ἀπὸ τοῦδε ὡς βεβαίαν. Τοὐλάχιστον ἡ κυβέρνησις τοῦ κ. Δεληγιάννη δὲν ἀνησυχεῖ ποσῶς περὶ τοῦ ἐναντίου, ἀποροῦσα μάλιστα πῶς ἡ μεταβολὴ αὕτη δὲν ἐγένετο μᾶλλον ἐγκαίρως ἀπὸ τῆς ἑβδόμης Ἀπριλίου, ἵνα συνδυασθῶσιν ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ — ὡς ἐν τῷ αὐτῷ πλαισίῳ — δύω ἔξοχα γεγονότα τῆς συγχρόνου ἱστορίας, ἤτοι ἡ ὑπὸ τῶν Βουλγάρων πανηγυρικὴ κατάληψις τῆς Φιλιππουπόλεως καὶ ἡ ὑπὸ τοῦ κ. Δεληγιάννη θριαμβευτική κατάληψις τοῦ… ὑπουργείου.
Ἐν τούτοις τὸ ἔτος 1885 ἐβυθίσθη εἰς τὸ χάος τῆς αἰωνιότητος, ὡς θὰ ἔγραφε ρωμαντικός τις καὶ οἰστρήλατος ποιητής, πάνοπλον δὲ τὸ νέον 1886 εἰσβάλλει, φορτωμένον δῶρα, ἐλπίδας, βασιλόπηττας, ὄνειρα, τράπουλαις χαρτιῶν, μειδιάματα, γέλωτας, χαράν, τρέλλαν, φαιδρότητα.
Τί ἀλαλαγμός! τί βοή! τί σύγχυσις ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ἑρμοῦ ὡς νὰ ἦτο συνεδρίασις ἑλλήνων βουλευτῶν μετ’ αὐταπαρνήσεως γρονθοκοπουμένων ὑπὲρ τοῦ ἔθνους.
Τὰ πλήθη συμπεπυκνωμένα σχηματίζουσι τεραστίαν ἀνθρωπόμαζαν, συρίζουσαν, βοῶσαν, ὠρυομένην, ἐκβεβακχευμένην, στρηνιῶσαν.
Τί κόσμος παράδοξος! Χαίρει, ἐπιβοᾷ ἐνθουσιῶν, ἀγάλλεται, μαίνεται διότι ἀπώλεσεν ἓν ἔτος τῆς ζωῆς του, διότι προσήγγισεν ἓν βῆμα εἰς τὸν τάφον, ὡσεὶ μὴ ἤρκει πρὸς τοῦτο ἡ θανατηφόρος εὐτυχῶς ἐπιστήμη τῶν ἐξ Εὐρώπης νεαρῶν Ἀσκληπιαδῶν καὶ τὰ δολοφονικά ἕλη καὶ αἱ ἀκαθαρσίαι τῆς πόλεως. Πανηγυρίζει κορυβαντιῶν, διότι θὰ προστεθῇ καὶ ἄλλο ἔλλειμμα εἰς τὸν προϋπολογισμόν, διότι θὰ πληρώσῃ νέους ἐνιαυσίους φόρους, διότι θὰ ἐπαναληφθῇ διὰ μίαν ἀκόμη περίοδον ἡ γελοία κωμῳδία τῆς ζωῆς, καθ’ ἣν ἕκαστος κατορ-
