Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
ΚΩΝΣΤ. Φ. ΣΚΟΚΟΥ
ΤΖΑΜΑΣ
Στυλιανή... δὲν ἀκούεις! Στυλιανή!
ΜΑΓΚΑΝΟΣ φέρων ὕδωρ
Ξελιγοθύμησε;
ΤΖΑΜΑΣ ραντίζων αὐτὴν
Τρίψε της τὰ χέρια. Στυλιανή.
ΜΑΓΚΑΝΟΣ
Ἀνοίγει τὰ μάτια της.
ΤΖΑΜΑΣ
Στυλιανὴ, σήκω. Στυλιανή μου, τί ἔπαθες;
ΣΤΥΛΙΑΝΗ συνερχομένη
Ποῦ εἶμαι; ποῖοι εἶστε σεῖς;
ΤΖΑΜΑΣ
Ἐμεῖς εἴμαστε· ἐγὼ, ὁ Σπῦρος ὁ ἀδελφός σου καὶ ὁ Τάσσος, ὁ ἄνδρας σου.
ΣΤΥΛΙΑΝΗ ὑπεγειρομένη
Τί ἔπαθα;
ΤΖΑΜΑΣ
Ἆ, τίποτες... λιποθυμιὰ σοῦ ἦρθε...
ΣΤΥΛΙΑΝΗ κρατοῦσα τὴν κεφαλὴν αὐτῆς
Ὤχ, πῶς πονῶ ἐδῶ ’ς τὸ κεφάλι.
ΜΑΓΚΑΝΟΣ
Ἀμ’ πῶς ’χτύπησες, Στυλιανή μου;
ΣΤΥΛΙΑΝΗ
Νὰ ἐτούτη ἡ στρίγκλα, ποῦ τῆς ἔκανα τόσα χάδια, ἔπεσ’ ἀπάνω μου καὶ μοὔσπασε τὸ κεφάλι.
166
