Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου (1886).djvu/154

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
ΚΩΝΣΤ. Φ. ΣΚΟΚΟΥ

ΤΖΑΜΑΣ

Τόσο μεγάλο πρᾶμμα εἶνε; [Βλέπων ὅτι πάλιν κλαίει.] Πάλι κλαῖς; Τέλος πάντων πὲς τί εἶνε καὶ ποιὸς ξέρει ἂν δὲ ’μπορέσουμε νὰ κάνουμε τίποτε.

ΣΤΥΛΙΑΝΗ ὀλοφυρομένη

Ἄφησε... δὲ γίνεται...

ΤΖΑΜΑΣ

Μὰ μὴν κλαῖς, Στυλιανή μου· γιατὶ ραγίζεται ἡ καρδιά μου νὰ σὲ βλέπω... Πές μου τί εἶνε ... Ἔλα Στυλιανὴ, πές το τοῦ ἀδερφοῦ σου. Στυλιανή μου, (ἐναγκαλιζόμενος αὐτήν.] Μὴ χαλνᾷς τὰ ματάκια σου...τί θέλεις; πές μου τί θέλεις;

ΣΤΥΛΙΑΝΗ

Ἤθελα...

ΤΖΑΜΑΣ

Λέγε λοιπὸν...τί ἤθελες;

ΣΤΥΛΙΑΝΗ

Ἤθελα μιὰ πεθερὰ.

ΤΖΑΜΑΣ

Τί πρᾶγμα;

ΣΤὙΛΙΑΝΗ

Μιὰ πεθερά.

ΤΖΑΜΑΣ

Πεθερά;

ΣΤΥΛΙΑΝΗ

Ναί.

ΤΖΑΜΑΣ

Τί εἶνε αὐτὸ; ἔπιπλο ἢ ροῦχο;

ΣΤΥΛΙΑΝΗ

Καλὲ μιὰ πεθερὰ...πεθερὰ... πῶς νὰ σοῦ εἰπῶ;....


154