— Ἀλλὰ τί νόστιμος εἷνε ἐκεῖνος ὁ πίθηκος ποῦ κρατεῖ ἓν φανάρι ὄπισθεν τῆς κυρίας, ἥτις εἷνε σκύλλα!!.
— Καὶ ποῖος πίθηκος τοῦ πολιτισμοῦ δὲν κρατεῖ σήμερον ἓν φανάρι ὄπισθεν μιᾶς κυρίας Σκύλλας;
— Ὡς πρὸς αὐτὸ κρύβε λόγια, φίλτατε ἀναγνῶστα, πρὸς χάριν τῆς ἀναγνωστρίας.
Καὶ μήπως τὰ αὐτὰ παιχνίδια δὲν δύνανται νά κάμουν καὶ τόσοι ἄλλοι; Διατί τάχα νὰ θαυμάσω τὴν κατσίκαν, ἥτις στηρίζεται διὰ μίαν μόνον στιγμὴν εἰς τὰ χείλη μιᾶς μποτίλλιας, ἐνῷ ὁ τάδε κρασοπατέρας ταγματάρχης ἐστήριξεν ὁλόκληρον τὴν ζωήν του εἰς τὰ χείλη μιᾶς μποτίλλιας! καὶ ὁ κ. Γ. ἐπάνω εἰς μίαν τράπουλαν παιγνιοχάρτων;! Πῶς νά θαυμάσω τὸν πίθηκον με το ὑψηλὸν καπέλλον, ἀφοῦ τόσοι νεανίσκοι τελειοποιήσαντες ἐντός ἑξαμήνου τὰς σπουδάς των ἐν Παρισίοις, ἐπανέρχονται ὑψηλοκάπελλοι, διὰ νὰ μὴ εἴπω ὑψηλοί-κάπηλοι! Πῶς νὰ θαυμάσω τὴν ἄρκτον, ἥτις περιπατεῖ ἐπὶ μιᾶς ὁλοκλήρου σφαίρας, ἀφοῦ ὁ συμπατριώτης της πανσλαυισμὸς πλησιάζει νά καταλάβῃ ὁλόκληρον τὴν ὑφήλιον!
Ἀλλὰ βλέπω ὅτι ἐπέσαμεν πάλιν εἰς τὴν πολιτικὴν καὶ θὰ συμπέσῃ ἐκ νέου ὁ λόγος περὶ ζῴων, φαβορίτας καὶ ῥετιγγότας......
Λοιπόν, ὦ ἀναγνῶστα μου καὶ ὡραία ἀναγνώστρια, σᾶς εἰδοποιῶ ὅτι ἡ περιοδεία μου ἦτο μέχρι τῶν ζώων, τὰ ὁποία μόνον ἅπαξ πρέπει τις νὰ βλέπῃ διότι ἄλλως ἐπέρχεται ἀπογοήτευσις.
Σᾶς ἐγκαταλείπω λοιπόν καὶ πιστεύω τοῦ χρόνου πλέον νὰ σᾶς ἐπανίδω.
Καλὴν νύκτα σας!
- Αὔγουστος, 1885.
Ιωαννησ Δ. Νικολαρασ
