μαρώσῃς τὴν μέσην σου εἰς τὸν καθρέπτην, τότε μόνον θὰ ἀποφασίσῃς νά ἀναγνώσῃς τὸν Βαλζάκ ἢ ποιητήν τινα ῥωμαντικὸν, θὰ κρούσῃς ἐπὶ τοῦ κλειδοκυμβάλου περιπαθεῖς τόνους τοῦ Δονιζέτη ἢ μεθυστικοὺς χοροὺς τοῦ Στράους· τότε μόνον πλέον ἀρχίζεις νὰ αἰσθάνησαι ὅτι δὲν εἶσαι κοῦκλα ἀλλὰ ὅλη ψυχὴ, ψυχὴ ἀξία λατρείας μυρίων ἐρώτων. Τότε εἶσαι πράγματι εὐτυχὴς, ἂν καὶ πρὸς συμπλήρωσιν τῆς εὐτυχίας σου αἰσθάνεσαι ὅτι σοῦ λείπει μυστακοφόρος τις ἱππότης, ἐὰν ἀγαπᾷς τὰ χρυσᾶ ἐνδύματα καὶ τοὺς χοροὺς τῶν ἀνακτόρων ἢ ὠχρός τις ποιητὴς, ἐὰν ἦσαι φίλη τοῦ ῥομαντισμοῦ.
Περὶ τῆς εὐτυχίας ὅμως οἱ ἄνθρωποι, ὅπως καὶ περὶ τῆς ὑπανδρείας, ἔχουσι διαφόρους ἰδέας ἀναλόγους τῆς ἀναπτύξεώς των, τῆς ἀτμοσφαιρικῆς καὶ οἰκονομικῆς καταστάσεως καὶ τῶν ἀναγκῶν, αἵτινες τοὺς περιστοιχίζουσι. Σὺ λόγου χάριν ἴσως νομίζεις, ὅτι δύνασαι νὰ εὕρῃς τὴν εὐτυχίαν εἰς τὰς ἀγκάλας μελαγχρινοῦ τινος λοχαγοῠ, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ἀπεχθάνομαι ὅταν καταλαμβάνω ὅτι δὲν ἔχει καμμίαν πνευματικὴν ἀνάπτυξιν.
Ὁ Ἕλλην εὑρίσκει τὴν εὐτυχίαν του εἰς τὴν ἐξάσκησιν τῶν πολιτικῶν του δικαιωμάτων, ὁ Ἰταλὸς εἰς μίαν μελῳδίαν τοῦ Βελλίνη, ὁ Γερμανὸς ἐντὸς ἑνὸς ποτηρίου ζύθου, ὁ Ἄγγλος ἐν τῇ μέθῃ καὶ ὁ Τοΰρκος εἰς τὸ ὄπιον· ἂν ἀφήσωμεν δὲ τὰς ἐθνικότητας κατὰ μέρος καὶ συλλάβωμεν ἐκ τοῦ ὠτὸς τὰ ἄτομα βλέπομεν, ὅτι ἡ πάσχουσα σύζυγος εὑρίσκει τὴν εὐτυχίαν εἰς τὰ λουτρά τῶν Μεθάνων, ὁ ἀπατηθεὶς ἐραστὴς εἰς τὴν μέθην καὶ τὸ χαρτοπαίγιον, ὁ ἐν κακοῖς γηράσας εἰς τὴν θέαν τῶν κορασίδων καὶ ὁ αἰσθανόμενος πλῆξιν καὶ ἀνίαν τοῦ βίου εἰς τὰς περιηγήσεις καὶ τὰ ταξείδια. Τὴν ἀνάγκην μάλιστα τῶν ταξειδίων αἰσθάνεσαι, ὡραία ἀναγνώστρια, πολὺ περισότερον ὅταν ἦσαι ἢ Ἀγγλικῆς κατασκευῆς ἢ κάτοικος τῶν κλασικῶν Ἀθηνῶν κατὰ το κονιορτῶδες καὶ καυστικὸν θέρος, κατὰ τὸ ὁποῖον ὁ βίος ἀποβαίνει καταδίκη. Τότε ἐπιθυμεῖς ἴσως νὰ εὑρίσκεσο εἰς τὴν ὡραίαν Ἰταλίαν ἢ εἰς τὰς ἀρωματώδεις Ἄλπεις ἢ εἰς τὰ Ἠλύσια, οὐχὶ τῶν ἀρχαίων ἀλλὰ τῶν Παρισίων. Ὅλα ὅμως αὐτὰ εἶναι ζητήματα χρὸνου καὶ χρημάτων καὶ σεῖς αἱ γυναῖκες δυστυχῶς δὲν γνωρίζετε πῶς ἀποκτῶνται τὰ χρήματα. Ἀλλὰ
