Διότι φωνὴ λαοῦ φωνὴ Θεοῦ. Ἀλλ' ὁ Θεὸς τοιαύτην ἡμέραν πίνει σὰν Θεός...ρητινίτην, ἄσπρο, μαῦρο κρασὶ, ὅ,τι τύχῃ, ὅ,τι τοῦ προσφέρουσι. Κατὰ τοιαύτας ἡμέρας ὃ λαὸς δὲν πληρόνει, εἶναι ἀσίδοτος· ἤδη μάλιστα, ὁπότε ἔμελλε νὰ ψηφοφορήσῃ ὑπὲρ τῆς ἀσιδοσίας. Καὶ ἔρριψε τὴν ψῆφόν του ἐντὸς τῆς κάλπης ὑπὸ τὴν ἐπιρροὴν μιᾶς φιάλης ρητινίτου, ἐπὶ προσδοκίᾳ—ἴσως—ἑτέρας. Ὁ δυστυχής! ἠγνόει τὶ ἔπραττεν. Ἦτο ζαλισμένος· τῷ εἶπον ὅτι ἡ κυβέρνησις ἐσκόπευε νὰ βάλῃ φόρους νέους, ὅλους τοὺς γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους, νὰ φορολογήσῃ τὸ ὕδωρ τὸ ὁποῖον πίνομεν, τὸν ἀέρα τὸν ὁποῖον ἀναπνέομεν... Τὸ ἐπίστευσε, καὶ ἔρριψε μαῦρον κατὰ τῶν φίλων τῆς κυβερνήσεως.
Ὁ δυστυχής· ἠγνόει ὅτι τὸ μέλαν ἐκεῖνο σφαιρίδιον ἔπληττε καιρίως τὰ στήθη τῆς πατρίδος...
Μετ' ὀλίγας ἡμέρας ἐσχηματίσθη νέα κυβέρνησις ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ κ. Δηλιγιάννη. Ἐξ αὐτῆς ἔλειπε καὶ ὁ Δημητρακάκης. Ὅταν συνῆλθον οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ ἔθνους ἐν Ἀθήναις, ὅταν ἡ Βουλὴ κατηρτίσθη, ἤρξατο ἡ συνέχεια τῆς πολιτικῆς ἀκρασίας ἡ ὁποία ἐξεδηλώθη ἰδίως κατὰ τὰς ἀπόκρεω, ἡ ὁποῖα ἐστεφανώθη ὑπὸ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ κατὰ τὴν ἑβδόμην Ἀπριλίου. Ὁ ἐν τῇ κυβερνήσει δημαγωγὸς ἐκήρυξε διὰ τοῦ βασιλικοῦ λόγου πολιτικὰς προγραφὰς κατὰ τῶν ἀντιπάλων του ἐν τῇ Βουλῇ, τὰς ὁποίας ἐξετέλεσαν πιστότατα οἱ Μαμελοῦκοι τῆς πλειονοψηφίας. Μετὰ ταῦτα, ὑπὸ τὰς ὕβρεις, ὑπὸ τὰς ἀμοιβαίας ἐπιθέσεις καὶ τὰ ξυλοκοπήματα ἐν τοῖς κόλποις τῆς πλειονοψηφίας, κατηργήθησαν οἱ φόροι, μεταξὺ δὲ τῶν ἄλλων καὶ ὁ τοῦ σιγαραροχάρτου, ἵνα, κατὰ τὸν κ. πρωθυπουργὸν, «ἱκανοποιηθῶσιν αἱ ἐπιθυμίαι τῶν καπνιζόντων.»
Τὸ δημόσιον ταμεῖον στερεῖται τοιουτοτρόπως δέκα ἑκατομμύρια ἐκ τῆς καταργήσεως τῶν φόρων. Ἀλλ' ἀδιάφορον· ἡ κυβέρνησις τὸ ὑπεσχέθη ὡς ἀντιπολίτευσις, ὁ δὲ πρωθυπουργὸς, ὅστις οὐδέποτε ἐψεύσθη, δὲν ἐνόησε νὰ παραβῇ τὰς ὑποσχέσεις του. Ἀλλ' οἱ κακόβουλοι λέγουσιν, ὅτι αἱ θύραι τοῦ δημοσίου ταμείου εἶνε ἑρμητικῶς κεκλεισμέναι, δυστυχῶς οὐχὶ καὶ οἱ θύραι τῆς
