Ἡ κυβέρνησις Τρικούπη εἶπε τοιαῦτα εἰς τὸν ἑλληνικὸν λαὸν καὶ ἀπὸ τοῦ βήματος τῆς βουλῆς καὶ ἀπὸ τοῦ βήματος τοῦ τύπου. Ἀλλὰ δὲν περιωρίζετο μόνον εἰς λόγους, ἤρξατο καὶ δι' ἔργων, ἀποδεικνύουσα ὅτι δὲν ψεύδεται. Πᾶν ὃ,τι ἦτο χρήσιμον εἰς τὴν ἀνάπτυξιν καὶ τὴν πρόοδον τοῦ τόπου ἐπεχείρησε, καὶ ἐν διαστήματι βραχυτάτου χρόνου ἀπέδειξεν ὅτι δύναται καὶ ἡ Ἑλλὰς νά παραγάγῃ κυβέρνησιν, οἵαν ηὔχοντο οἱ φίλοι, ἐπὶ τῇ ἐλλείψει τῆς ὁποίας πλέον ἢ ἅπαξ διεκρίθη καὶ προεπηλακίσθη ὑπὸ τῶν πολεμίων.
Ὅταν τοιαῦται κυβερνήσεις παρουσιάζονται ἐν τῇ ἱστορίᾳ μὲ νέα προγράμματα, μὲ νέας ἐγγυήσεις, μὲ πασιφανῆ ἐργασίαν, βεβαίως δὲν κατακτῶσιν, ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς ἐνάρξεως τῆς ἐργασίας των, τὴν ψῆφον τῆς ἐμπιστοσύνης, τὴν δάφνην τῆς ἐπιτυχίας. Ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ παλαίουσι κατ' ἀλλήλων ποικίλα ἐλατήρια, ἠθικά καὶ μή, συγγνωστὰ καὶ μὴ, συμφέροντα καὶ πάθη. Ἡ κοινωνία εἷνε πανδαιμόνιον ἀγαθῶν καὶ φαύλων προθέσεων, εὐφυΐας καὶ μωρίας, ἀρετῆς καὶ κακίας, δικαιοσύνης καὶ ἀδικίας. Ὁ κ. Δηλιγιάννης, ὅσον καὶ ἂν ἔχῃ φαλακρὸν ὡς τὸ κρανίον ἐγκέφαλον, τὸ ἐνόησε, καὶ ἐνῷ ἐτελοῦντο τόσον σπουδαῖαι μεταρρυθμίσεις ἐπ' ἀγαθῷ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, δὲν ἐδίστασε νὰ τὰς πολεμήσῃ, νὰ δημοκοπήσῃ κατ' αὐτῶν.
Δὲν γνωρίζω ἂν ὁ πρωθυπουργὸς τῆς ἑβδόμης Ἀπριλίου ἔχῃ ἡμίσειαν τοὐλάχιστον καθαρὰν ἰδέαν ἐν τῇ κεφαλῇ του, βέβαιον ὅμως εἷνε ὅτι ἐπέτυχε νὰ πείσῃ τὸ ἥμισυ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὅτι εἶναι ἱκανὸς ἄνθρωπος — νὰ σώσῃ τὴν πατρίδα.
Ὅταν γραφῇ ἡ σύγχρονος ἱστορία, θὰ κηρυχθῇ ὁ μεγαλήτερος ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς. Πῶς ὄχι; Νὰ διέλθῃ δι' ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς ὑπηρεσίας καὶ τοῦ κωμικοῦ, νὰ μὴ διακριθῇ ἐπὶ τεσσαράκοντα ἔτη δι' οὐδὲν ἄλλο, παρὰ διὰ τὸ ἄχρουν καὶ διὰ τὴν συντηρητικότητα τῶν φρονημάτων του, ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν θά ἦτο παρὰ τμηματάρχης, προαχθεὶς πάντοτε ὡς εὐνοούμενος, περὶ δὲ, τὴν δύσιν τοῦ βίου του νὰ φορέσῃ τὸν φρύγιον σκοῦφον τῆς δημοκρατίας ὁ χθὲς καὶ πρώην περιλειχόμενος ἐν τοῖς θαλάμοις καὶ τοῖς μαγειρείοις τῆς αὐλῆς καὶ τῶν κομμά-
