νον πνευματικὸν προϊὸν ἐξ ἐκείνων, ἅτινα οὐδὲ τὰ νεῦρα ταράσσουσιν, οὔτε τὴν κριτικὴν ἐπασχολοῦσι, πρὸ τῶν ὁποίων ἐχθροὶ καὶ φίλοι ἀδιαφόρως παρέρχονται, τὰ ὁποῖα θαυμάζει ἡ ἑλληνικὴ κριτικὴ, ἐν τοῖς διαφόροις τῶν ἐφημερίδων διότι οὐδὲν λέγουσι καὶ οὐδὲν ἐννοοῦσιν, ἡ κριτικὴ, ἡ ὑπ' αὐτῶν τῶν κρινομένων συνήθως γραφομένη ἢ ὑπαγορευομένη.
Μοὶ ὑπεδείχθη ὑπὸ τῆς ἐκδόσεως ἡ σύνταξις ἄρθρου πολιτικοῦ περὶ τοῦ ἔτους 1885.
Ἄπολλον ἀποτρόπαιε! Δὲν ἐκορέσθη λοιπὸν το πεφωτισμένον τῆς Ἑλλάδος δημόσιον ἐκ τῆς τροφῆς, τὴν ὁποίαν καθ' ἑκάστην λαμβάνει παρὰ τοσούτων ἐφημερίδων, παντὸς γένους, πάσης ἠθικῆς ἀποχρώσεως, πάσης πνευματικῆς βαθμίδος, πάσης ἠθικῆς κλίμακος, ἀλλὰ πρέπει νὰ προσέλθῃ εἰς ἐπικουρίαν καὶ τὸ Ἡμερολόγιον, ἵνα κορέσῃ τὸν ἀκόρεστον αὐτοῦ στόμαχον; Ἐν τῷ μέσῳ τοσούτων διαλέξεων περὶ εἰρηνικῶν θεμάτων τίς ὁ λόγος τῆς παραφωνίας διὰ πολιτικοῦ ἄρθρου, τὸ ὁποῖον δυνατὸν νὰ ταράξῃ κατὰ πᾶσαν πιθανότητα τὴν κανονικὴν χώνευσιν ἐν τῷ στομάχῳ τοῦ ἀναγνώστου, εἴτε τὰς πρώτας σελίδας, εἴτε τὰς τελευταίας τοῦ βιβλίου καταλάβῃ; Το πολιτικὸν τοῦτο ζῷον, τὸ καλούμενον Ἕλλην, εἰς οἱανδήποτε μερίδα καὶ ἂν ἀνήκῃ, ἀγαπᾷ κατ' ἐξοχὴν τὰ πολιτικὰ, περισσότερον καὶ ἀπὸ οἱονδήποτε ἀπηγορευμένον καρπόν. Τούτου τοῦ λόγου ἕνεκα θὰ διακόψῃ ἡ ρωμαντικὴ κόρη τὴν ἀνάγνωσιν περιπαθεστάτης ἐρωτικῆς σελίδος τῆς Νανᾶς, ὁ ἐπιμελὴς σπουδαστὴς θὰ λησμονήσῃ τὴν ὥραν τῆς παραδόσεως, ὁ καθηγητὴς τὴν ὥραν τοῦ μαθήματος, ὁ ἰατρὸς τὴν ὥραν τῆς ἐπισκέψεως καὶ ὁ δικηγόρος τὴν τοῦ δικαστηρίου, ὁ μάγειρος ἐπὶ τέλους θὰ ἀμελήσῃ τὰ παρὰ τὴν ἑστίαν καθήκοντα τoυ, ἐπὶ κινδύνῳ ἀπoπομπῆς, μόνον καὶ μόνον διὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τῆς ἀναγνώσεως ἑνὸς πολιτικοῦ ἄρθρου οἵας δήποτε ἐφημερίδος, ἢ τὴν ἀκρόασιν τῆς ἀγορεύσεως τούτου ἢ ἐκείνου τοῦ ρήτορος, κοινοβουλευτικοῦ ἢ ὑπαιθρίου, κωμικοῦ ἡ τραγικοῦ.
Δὲν ἀμφιβάλλω ὅτι τοιοῦτοι λόγοι παρεκίνησαν τὸν ἐκδότην τοῦ Ἡμερολογίου νὰ ζητήσῃ τὴν συμβολήν μου πρὸς σύνταξιν πολιτικῆς ἐπιθεωρήσεως τοῦ ἔτους 1885.
