Ἀθηναῖοι κατέρχεσθε ἐς ᾍδου ἀπένταροι. Ἄρτι ἕτερος Ἀθηναῖος ᾐτιᾶτο ἀπορίαν κερμάτων, διετέλεσε γάρ, ἔφη, μέτοχος τῆς «Κωπαΐδος» καὶ τοῦ «Ἀρχαγγέλου»....
[Προσέρχονται αἱ ψυχαὶ τοῦ Περικλέους, τοῦ Αἰσχίνους, του Δημοσθένους καὶ τῶν ἀρχαίων προγόνων.]
Ἤκουσα τὸ ὄνομα τῶν Ἀθηνῶν. Ἐκεῖθεν κατέρχεσαι;
Μάλιστα! Ἀλλ' οἱ νεώτεροι Ἀθηναῖοι παρεφρόνησαν. Μετέβαλον τὸν ναὸν τοῦ Θησέως εἰς ἀπόπατον· ἐκ τῶν μαρμάρων τοῦ Παρθενῶνος κατασκευάζουν οὐρητήρια καὶ μέγαρα· ὑπονομεύουν τον Λυκαβητὸν καὶ λιθοτομοῦν τὰ μνημεῖα τῆς ἀρχαιότητος. Διεμαρτυρήθην κατὰ τῆς ἀσεβείας καὶ μὲ εἶπον τρελλόν. Ἀλλ' ὅταν εἶδον ὅτι μεταβάλλουν εἰς ἁσβέστην τὴν Πνύκα, ἀπηλπίσθην, ἀηδίασα, ἔλαβον ἓν ῥεβόλβερ, ηὐτοκτόνησα διὰ νὰ μὴ βλέπω πλέον τὴν ἱεροσυλίαν. Καὶ ἰδού, κύριοι, χωρὶς λεπτὸν καὶ χωρὶς ἐλπίδα κατῆλθον ἐδῶ νεκρὸς μετὰ νεκρῶν.
Τί λέγεις, ἀγαθέ; Ἐξορύττουσι τὴν Πνύκα; Μὴ παραφρονεῖς;
Εὐφήμει! τοιαύτην καθ' ἡμῶν ὕβριν οἱ ἀπόγονοι!
Καὶ βεβηλοῦσι τὰ μάρμαρα τῆς Ἀκροπόλεως; Μαίνονται λοιπὸν οἱ Ἀθηναῖοι ἄνωθι ἐπὶ τῆς γῆς;
Δὲν ἠξεύρω τί κάμνουν. Ἠξεύρω μόνον ὅτι ἔχουν ὑπουργοὺς τὸν κ. Ζυγομαλᾶν καὶ τὸν κ. Παπαμιχαλόπουλον.
Δημόσθενες, ἀνερχόμεθα ἐκ νέου εἰς τὴν ζωήν; Θέλω νὰ
