κτῆρος θραύει ἴσως τὴν κεφαλήν του· ἡγεμὼν, ἔθνους προϊστάμενος, δύναται, τῆς περισκέψεως ἀφροντιστῶν, νά θραύσῃ τὴν τοῦ λαοῦ του.
Ἄλλως τε, ἂν καλῶς εἰκάζω, ἡ ἐνδόμυχος πεποίθησις τοῦ ἀντιβασιλέως ἐστὶν ὅτι ἡ ἀνεξαρτησία τῆς χώρας του ἐξαρτᾶται πολύ ὀλιγώτερον ἐκ τῆς ματαίας ἀντιστάσεως ἣν ἤθελον ἀντιτάττει ὀλίγοι του στρατιῶται καὶ σπάνια τινά, μόλις ἀξιόμαχα πλοῖα, παρὰ ἐκ τῆς ὑπολήψεως ἣν δι’ εὐνομίας καὶ ἐσωτερικῆς ἀναπτύξεως ἤθελε γενικῶς ἐμπνεύσει, ὅτι ἐστὶν ἀξία ἀνεξαρτησίας.
(Ἕπεται συνέχεια). Α. Ρ. Ραγκαβης.
Ὁ ταγματάρχης αὐτὴν τὴν φορὰν δὲν ἦτο τόσον δυσηρεστημένος ἀπὸ τὴν ἡμέραν, ἣν διῆλθεν, ὅσον ἀπὸ τὴν προτεραίαν. Εἶχεν ἀληθῶς κατατρίψει πολλὰς ὥρας εἰς ματαίας φλυαρίας καὶ μετὰ τὰς βολὰς εἰς τὸ σκοπευτήριον ἐδέησε νὰ ὑποστῇ πολλὰς καὶ πάλιν ἐρωτήσεις, πολλοὺς λόγους μωρούς, συνομιλίας ἀτελευτήτους, ἐξετάσεις βλακώδεις. Πλὴν ἂν ἐπανήρχετο εἰς τὴν ἔπαυλιν κατάκοπος ἐκ τῆς διηνεκοῦς ἐπαναλήψεως καὶ ἀναμασσήσεως τῶν αὐτῶν λόγων, εἶχεν ὅμως τὴν συναίσθησιν ὅτι κατέλειπεν εἰς τοὺς ἐκλογεῖς τοῦ Δαμμαρὶ ἀνάμνησιν μᾶλλον εὐάρεστον ἢ εἰς τὸ πλῆθος ἐκεῖνο τὸ συνηγμένον τὴν προηγουμένην ἡμέραν εἰς Σαλλύ. Ἐδείχθη οἷος πράγματι ἦτο καὶ εἶπε μερικοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἐπόθει νά εἴπῃ. Ἡ συνεσταλμένη καὶ προφανῶς εὐσέβαστος στάσις τοῦ Γκαροὺς μετὰ τὴν ἐπανειλημμένην τριπλῆν ἐπιτυχίαν τῶν βολῶν του δὲν ἀπήρεσκεν αὐτῷ. Ἦτο οἱονεὶ ἀπάντησις ἔμμεσος εἰς τὸ ἀνόητον ἄρθρον τοῦ Ἐγχέλυος. Εἶδεν ἐμπράκτως ὁ κὺρ Γκαροὺς ὅτι καὶ ὁ πυροβολητὴς ἠδύνατο ἐν ἀνάγκῃ νὰ καταρρίψῃ ἐπίσης νεκροὺς μερικοὺς!
—Θὰ τὸ λάβῃ ὑπ’ ὄψιν του! ἔλεγε καθ’ ἑαυτόν.
Ἡ Γιλβέρτη παρετήρησεν ὅτι ὁ θεῖός της ἦτο κατὰ τὴν ἐπιστροφὴν ἧττον περίφροντις.
—Ἐφέρθη καλά; ἠρώτησε τὸν Αἰμίλιον.
—Πολύ καλά, δεσποινίς.
—Ὡμίλησεν ἐπιτυχῶς;
—Ἔπραξε κἄτι καλλίτερον... ἄφησε νὰ ὁμιλήσῃ ἡ πυρῖτις!
Καὶ ἐπειδὴ ἡ Γιλβέρτη παρεκάλει τὸν Βερδιὲ νὰ διηγηθῇ αὐτῇ τὰ πάντα:
—Μπᾶ! ἀπήντησεν ὁ ἀγαθὸς ἀνήρ· ἀργότερα!.. Δὲν ἀξίζει τῇ ἀληθείᾳ τὸν κόπον!
Ἀλλὰ μὄλα ταῦτα ἡ νεᾶνις ηὐχαριστεῖτο καὶ ἐχαίρετο. Ἐγνώριζεν ἀρκετὰ τὸν θεῖόν της καὶ διέκρινεν ὅτι δὲν ἦτο δυσηρεστημένος ἀπὸ τὴν ἐκδρομήν του.
Καὶ ἡ κυρία Ἑρβλαὶ ἐπίσης ἠρώτησε τὸν Δυκᾶν:
—Πῶς ἐπῆγεν ἡ ἡμέρα;
—Ἐξαίρετα, φιλτάτη κυρία.
—Λοιπόν... ὁ ὑποψήφιός μου... προοδεύει;
—Πιστεύω, φιλτάτη κυρία.
—Καὶ ὁ Γκαροὺς;
—Σήμερον δὲν εὑρίσκετο εἰς εὐνοϊκὸν ἔδαφος ὁ Γκαρούς!.. Ὁ ταγματάρχης ἐπυροβόλησεν εἰς τὸ σκοπευτήριον μὲ τὴν καραβίναν καὶ ὁ Γκαρούς... τὴν ἔπαθεν!
—Ἄ!.. ὡραῖα! εἶπεν ἡ Ἑρρικέττα. Εἶνε εἰδικότης ὁ ταγματάρχης. Εὖγε!.. Ἂν ἴδωμεν ὅτι ἡ ἐκλογὴ κινδυνεύει, θὰ τὸν βάλωμεν νὰ πυροβολήσῃ μὲ τὸ τηλέβολον καὶ τότε ὁ Γκαροὺς θὰ ἐξοντωθῇ!
—Μόνον, προσέθηκε σιγὰ ὁ Αἰμίλιος Δυκᾶς, διέπραξεν ἕν σφάλμα.
—Σοβαρόν;
—Ἀρκετὰ σοβαρόν. Ὁ κ. Βερδιὲ συνήντησε τὸν μαρκήσιον δὲ Μομβρὲν καὶ... (ἡ σοβαρὰ μορφὴ τοῦ νέου ἐξέφρασεν εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο ἄφωνον ἐπίπληξιν) ἔτεινε πρὸς αὐτὸν τὴν χεῖρα!.. Ἔκαμε κακὴν ἐντύπωσιν!
—Ὤ! εἶπεν ἡ Ἑρρικέττα, δὲν ἔχει σημασίαν αὐτό. Ἀφοῦ κ’ ἐγὼ δέχομαι εἰς τὴν οἰκίαν μου τὸν νέον κόμητα.
—Σεῖς, σεῖς κυρία, εἶπεν ὁ Δυκᾶς ἐπιχαρίτως, σεῖς τὸ κάμνετε διὰ νὰ τὸν σαγηνεύσητε. Θὰ τὸν μετεβάλλετε ἴσως εἰς δημοκρατικὸν μόνον καὶ μόνον παρατηροῦσα αὐτὸν ἐπὶ πολλὴν ὥραν!
Ἡ κυρία Ἑρβλαὶ εὗρε τὸ φιλοφρόνημα ὡραιότατον καὶ ἔτεινε τὴν μικράν της χεῖρα πρὸς τὸν νέον, ὅστις ἀναντιρρήτως εἶχε πολλὴν ἀβρότητα, πολλὴν εὐστοχίαν, πολὺ πνεῦμα περὶ τὰς ἐκφράσεις του...
Ἡ ἄφιξις τοῦ Σαρβὲ διέκοψε τὴν συνδιάλεξιν. Ἀνήγγειλεν ὅτι μετὰ τὸ γεῦμα ὁ Γκενὼ καὶ ὁ Καπποά, οἱ δύο σημαντικώτεροι τοῦ κόμματος, ἔμελλον νὰ ἔλθωσι διὰ ν’ ἀκούσωσι τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ προγράμματος τοῦ ταγματάρχου. Ἦτο ἕτοιμον ἆρά γε αὐτὸ τὸ πρόγραμμα; Διότι ὁ γερουσιαστὴς ἐπείγετο νὰ τὸ τοιχοκολλήσουν εἰς ὅλα τὰ μέρη τῆς ἐκλογικῆς περιφερείας!...
—Θὰ σᾶς στοιχίσῃ, θὰ σᾶς στοιχίσῃ καμπόσον, ταγματάρχα· ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπιτροπὴ θὰ συνδράμῃ εἰς τὴν δαπάνην. Πρέπει ὅμως αὐτὰ τὰ προγράμματα νὰ κολληθοῦν παντοῦ, ὡς καὶ εἰς
