παρὰ τοῦ Λευκόλλου ἀπέστησεν εἰς αὐτὸν δεκαπέντε φρούρια[1]. Ἐκ τοῦ ὀνόματος καὶ τῆς ἐποχῆς εἰκάζω ὅτι ὁ Θεόφιλος οὗτος εἶναι αὐτὸς ὁ Παφλαγὼν, περὶ οὗ διαλαμβάνουσιν ὁ Ἀππιανὸς[2] καὶ ὁ Δίων[3], ἐκεῖνος δηλαδὴ ὅστις, καθ’ ὂν καιρὸν ὁ Μιθριδάτης διέταξεν εἰς τὰς πόλεις τῆς Ἀσίας νὰ σφάξωσι κατὰ, ῥητὴν ἡμέραν ἄνδρας, γυναῖκας καὶ βρέφη Ῥωμαίους καὶ Ἰταλοὺς, ἀνέλαβεν αὐτὸς τὸ φονικὸν ἔργον ἐπὶ μισθῷ παρὰ τῶν Τραλλιανῶν μυσαττομένων τὴν ἰδίαις χερσὶν ἐκτέλεσιν τοιαύτης ἀνθρωποκτονίας, ὡς ἐὰν τὸ ἀνοσιούργημα δὲν ἦτο πάντοτε τὸ αὐτό. Ὁ πάππος ὅμως τοῦ Στράβωνος δὲν ἔδρεψε τοὺς καρποὺς τῆς ἀπιστίας, διότι μ’ ὅλας τὰς πρὸς αὐτὸν μεγάλας τοῦ Λευκόλλου ἐπαγγελίας, ἐπελθὼν ὁ Πομπήϊος ὁ διαδεχθεὶς τὸν πόλεμον, πάντας, ὅσοι ἔπραξάν τι χαριζόμενοι πρὸς τὸν Λεύκολλον, ἐθεώρησεν ὡς ἐχθροὺς δι’ ἣν εἶχε πρὸς ἐκεῖνον ἀπέχθειαν. Ὅθεν διαπράξας τὸν πόλεμον καὶ ἐπανελθὼν εἰς τὴν Ῥώμην ἐξενίκησεν ὥστε τὰς τιμὰς, τὰς ὁποίας ὁ προκάτοχος αὐτοῦ ὑπεσχέθη εἴς τινας τῶν Ποντικῶν, νὰ μὴ κυρώσῃ ἡ Σύγκλητος· διότι ἐκρίθη ἄδικον, ἐν ᾧ ἄλλος κατώρθωσε τὸν πόλεμον, εἰς χεῖρας ἄλλου νὰ ἔλθωσι τὰ βραβεῖα καὶ ἡ διανομὴ τῶν ἀριστείων[4].
Ὁ Κοραῆς ὑποθέτει ὅτι ὁ Στράβων ἐγεννήθη περὶ τὸ 687 ἀπὸ κτίσεως Ῥώμης, 65 ἔτη πρὸ Χριστοῦ. Ταύτην δὲ τὴν
