ὁποία, εἶναι θαυμασμοῦ ἄξιον, πῶς διέφυγε τὰς ἐρεύνας τοῦ ἱππότου Broadsted, τόσον διότι μετ’ ἐπιμελείας καὶ σοφίας ἐξιχνίασεν οὗτος, περιέγραψε καὶ διεφώτισε τὴν ἀρχαιότητα τῆς Κέω[1], ὅσον διότι τὴν ὕπαρξιν τῆς ἐπιγραφῆς εἶχεν ἤδη σημειώσει ὁ Τουρνεφόρτιος πλέον ἢ πρὸ μιᾶς ἑκατονταετηρίδος[2].
Ἐσώζετο ἡ ἐπιγραφὴ εἰς τὸ χωρίον Ἅγιον Πέτρον κείμενα εἰς τὴν κοιλάδα, ἥτις ἀνοίγεται δεξιόθεν τοῦ ἀπὸ τῆς σημερινῆς πόλεως καταβαίνοντος εἰς τὸν λιμένα. Τῷ δὲ 1830 ἀναζητηθεῖσα καὶ ἀνευρεθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἐφόρου τοῦ ἐθνικοῦ τῆς Ἑλλάδος Μουσείου, ἐδωρήθη κατὰ παράκλησιν αὐτοῦ, καὶ, πεμφθεῖσα ἐλευθερίως εἰς Αἴγιναν παρὰ τοῦ Κυρίου Ἰωάννου Παγκάλλου, ὅςτις εἶχε πατρωνικὸν δικαίωμα ἐπὶ τῆς εἰρημένης ἐκκλησίας, κατετέθη ἐν τῷ αὐτῷ Μουσείῳ.
Κατὰ τὸν Τουρνεφόρτιον ἡ ἐπιγραφὴ ἦτο τόσον διεφθαρμένη, ὥστε, πλὴν τῆς λέξεως γυμνασιάρχην, οὐδὲν ἄλλο σχεδὸν ἠδυνήθη οὗτος ν' ἀναγνώσῃ. Οἱ λόγοι ὅμως τοῦ συγγραφέως δὲν ἔχονται ὡς πρὸς τοῦτο ἀληθείας, διότι ἡ ἐπιγραφὴ εἶναι κεχαραγμένη ἐπὶ λευκοῦ μαρμάρου, καὶ τῶν τεσσαράκοντα δύο στίχων, ἐκ τῶν ὁποίων συντίθεται, μόνον οἱ πρῶτοι τέσσαρες διακόπτονται ἐκ τινων διαλειμμάτων, οἱ δὲ ἄλλοι πάντες εὐκρινῶς καὶ ἐντελῶς ἀναγινώσκονται. Ἀπόγραφον ταύτης, ἀλλὰ τὰ πλεῖστα διεφθαρμένον ἔλαβεν ὁ Βοίκχιος, καὶ τὸ ἐδημοσίευσεν[3], ποῦ μὲν διὰ τῆς ἀγχινοίας του ἀναπληρώσας μετ’ εὐστοχίας πολλῆς, κατ’ ἀξίαν τοιούτου ἀνδρὸς, ποῦ δὲ διὰ τῆς εἰκασίας ἀφιστάμενος τοῦ ἀληθοῦς, ὡς γίνεται δῆλον ἐκ τοῦ πρωτοτύπου.
Ἡ ἐπιγραφὴ. ἀρχαιοτέρα βέβαια τοῦ χριστιανισμοῦ, ἐὰν κατ’ ἀρχὰς τῆς ἐποχῆς ταύτης ἡ Κορησία ἦτο ἠδη ἠφανισμένη
