Ἡ Κορησία, μία τῶν τεσσάρων πόλεων τῶν Κείων, δὲν ὑπῆρχε πλέον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Στράβωνος. Τὸ χωρίον ἐν ᾧ ἦτο ἱδρυμένη οὔτε κατοικίαν, οὔτε κώμην παρεῖχε, καὶ κατέστη ἐπίνειον τῆς Ἰουλίδος, ἑτέρας τινὸς τῶν τεσσάρων πόλεων , κειμένης ἐπί τινος ὄρους καὶ ἀπεχούσης τῆς θαλάσσης ὅσον πέντε καὶ εἴκοσι στάδια, τουτέστιν ἐκεῖ, ἢ πλησίον τοῦ τόπου, ἔνθα ἵσταται νῦν ἡ μόνη τῆς νήσου καὶ ὁμώνυμος αὐτῇ πόλις. Οἱ δὲ κάτοικοι τῆς Κορησίας συνεπολίσθησαν ἐν τῇ Ἰουλίδι [1].
Ἐρίζουσιν οἱ κριτικοὶ περὶ τῆς γραφῆς τοῦ ὀνόματος τῆς πόλεως ταύτης· χειρόγραφον τοῦ Στράβωνος ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ τῶν Παρισίων φέρει παραλλὰξ ΚορΗΣΣία, ΚορΙΣΣία καὶ ΚορΥΣΣία. Ὁ De la Porte du Theil προκρίνει τὴν γραφὴν ΚοριΣΣία[2], τὴν ὁποίαν παρεδέχθη καὶ ὁ Στέφανος[3]. Ὁ Κοραῆς ἀρέσκεται μᾶλλον εἰς τὸ ΚορΗΣΣία[4], καθὼς φέρουσι τῷ ὄντι καὶ τὰ καλῄτερα χειρόγραφα. Ὁ Σκύλαξ καὶ ὁ Σουΐδας ἔχουσι ΚορΗΣία[5], ὁ Πλίνιος Coressus[6] καὶ ὁ Πτολεμαῖος ΚορΙΣΣΟς[7].
Ἡ ἀστασία αὕτη αἴρεται ἐκ μέσου ὑπό τινος ἐπιγραφῆς, ἡ
