ῆλθε, καὶ ὁ βασιλεὺς ἔδωκε γυναῖκα εἰς τὸν υἱόν του Ἀνδρόνικον καὶ τὸν περιέβαλε τὰ αὐτοκρατορικὰ παράσημα. Ἑξῆς δὲ[1] ἐπιφέρει ὅτι, τῶν πραγμάτων οὕτως ἐχόντων, ἀπῆλθε τοῦ βίου καὶ ὁ Δεσπότης Μιχαὴλ ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἠπείρου καὶ Θεσσαλίας. Ἐντεῦθεν λοιπὸν τοῦ Μιχαὴλ ὁ θάνατος φαίνεται ὅτι δύναται νὰ ταχθῇ εὐλόγως ὄχι πρὸ τοῦ 1269, καθ’ ἡλικίαν σαλεύουσαν μεταξὺ τῶν 50 καὶ 60 ἐτῶν, ἐὰν ὅτε ὠρφανίσθη τοῦ πατρὸς ἦτο, κατὰ τὸν Ἰὼβ, βρεφύλλιον, ἢ, κατὰ τὸν Ἀκροπολίτην, ἔτι ἄνηβος. —Ἡ δὲ Θεοδώρα ὑπανδρευθεῖσα ἐγγὺς τοῦ 1230 καὶ πρὸς τὰ 1242 τεκοῦσα θυγατέρα, ὡς μετ’ ὀλίγον ῥηθήσεται, πιθανὸν ὅτι ἐχήρευσε περὶ τὸ πεντηκοστὸν τῆς ἡλικίας της ἔτος.
(Υ) Ἐκ τῆς συζυγίας τοῦ Μιχαὴλ καὶ τῆς Θεοδώρας ἐγεννήθησαν Νικηφόρος, Ἰωάννης καὶ Μιχαὴλ, καὶ δύο θυγατέρες Ἄννα, ἡ μετὰ ταῦτα γυνὴ τοῦ Γουλιέλμου τοῦ Πρίγκιπος τῆς Πελοποννήσου καὶ Ἀχαΐας, καὶ Ἑλένη τὴν ὁποίαν ἐνυμφεύθη ὁ βασιλεὺς τῆς Σικελίας καὶ Ἀπουλίας Μανφρὲ. Τοιαύτας συνάπτων πρὸς τοὺς Λατίνους συγγενείας ἐσπούδαζεν ὁ Δεσπότης νὰ παρασκευάσῃ κραταιὰ καὶ ἐπαρκῆ βοηθήματα εἰς τοὺς φιλοδόξους αὐτοῦ σκοποὺς τοῦ νὰ δράξῃ τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ὁ Δουκάγκιος λέγει ὅτι ὁ Μιχαὴλ εἶχε προσέτι καὶ θυγατέρα ἄλλην τὴν γενομένην σύζυγον τοῦ Ῥαοὺλ Μεγάλου Δομεστίκου[2], ἀλλ' ἀπατᾶται, διότι αὕτη ἦτο ἐγγόνη τοῦ νόθον Μιχαὴλ καὶ θυγάτηρ τοῦ υἱοῦ του, εἰς τὸν ὁποῖον, κατὰ τὸν Γρηγορᾶν[3] καὶ τὸν Παχύμερον[4] δίδουσι τὸ αὐτὸ τοῦ πατρὸς ὄνομα. —Ἐγέννησεν ὁ Μιχαὴλ καὶ δύο νόθους πιθανὸν ἐκ τῆς Γαγγρηνῆς ἐκείνης τῆς παρὰ τῷ Ἰὼβ ἀναφερομένης. Τούτων ὁ μὲν, Θεόδωρος τὸ ὄνομα, ἐτελεύτησε (1255) μαχόμενος ὑπὲρ τοῦ πατρὸς ἐναντίον Μιχαὴλ τοῦ Παλαιολόγου,
