(Λ) Κατέλιπε δύο θυγατέρας, τὰς ὁποίας ὑπάνδρευσε, τὴν μὲν, εἰς τὸν ἐκ Φλανδρίας Εὐστάθιον τὸν ἀδελφὸν Βαλδουΐνου καὶ Ἑῤῥίκου τῶν Αὐτοκρατόρων, τὴν δὲ, εἰς τινα Μελισσηνόν. Υἱὸν ἕνα μόνον εἶχε καὶ τοῦτον ὄχι γνήσιον, ἀλλ’ ἐκ παλλακίδος[1], τῆς χήρας, ὡς ἡμεῖς εἰκάζομεν, τοῦ Σεναχηρείμ· διότι, ἐὰν αὕτη ἦτο, κατὰ τὸν Ἰὼβ, πρωτεξαδέλφη τῆς γυναικὸς τοῦ Μιχαὴλ, δὲν ἠδύντο κατὰ τοὺς κανόνας νὰ ἔλθῃ μετ' αὐτοῦ εἰς νόμιμον γάμον. Βλέπων λοιπὸν τὸν μὲν υἱὸν ἔτι ἄνηβον, τοὺς δὲ ἀδελφοὺς ἀφυεῖς εἰς τὸ ἄρχειν, πλὴν τοῦ Θεοδώρου ὅστις διέτριβε τότε εἰς τὴν αὐλὴν Θεοδώρου τοῦ Λασκάρεως, καὶ φοβούμενος τὸ ἄωρον τοῦ θανάτου παρεκάλεσε τὸν βασιλέα νὰ πέμψῃ τὸν Θεόδωρον πρὸς αὐτὸν[2].
(Μ) Ὅτι ἡ μήτηρ, ἐπὶ σκοπῷ νὰ σώσῃ τὸν υἱὸν κατ' ἐκείνους τῆς ἀπηνείας καὶ ἁρπαγῆς τοὺς χρόνους, μετήγαγεν αὐτὸν εἰς τὴν Πελοπόννησον, δὲν εἶναι ἀπίθανον.
(Ν) Ὅλα ταῦτα ἱστοροῦνται εἰς πλάτος ὑπὸ τῶν Βυζαντινῶν καὶ μάλιστα ὑπὸ Νικηφόρου τοῦ Γρηγορᾶ καὶ Γεωργίου τοῦ Ἀκροπολίτου.
(Ξ) Περὶ τοῦ γάμου τῆς Θεοδώρας μετὰ τοῦ Μιχαὴλ ἔχομεν τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἀκροπολίτου[3]. Τὸν ἀδελφόν της Θεόδωρον ἔχων παρ’ ἑαυτῷ ἐπὶ διοικήσει τῶν δημοσίων πραγμάτων ὁ βασιλεὺς Ἰωάννης ὁ Λάσκαρις, τοσοῦτον ἠγάπα καὶ ἐτίμα ὥστε καὶ ἀδελφὸν τὸν ἐπεκάλει εἰς τὰς ἐπιστολάς του. Ὁ πατὴρ αὐτῆς, Ἰωάννης ὀνομαζόμενος, πρέπει κατὰ τὸν Ἰὼβ, νὰ ἦναι αὐτὸς ἐκεῖνος ὁ Μέγας Χαρτουλάριος, ὅστις, ὑπερασπιζόμενος τῷ 1240 τὸ ἐν Θρᾴκῃ Χιόρλι κατὰ τῶν Λατίνων, ἠναγκάσθη διὰ τὸ πολυαριθμότερον ἐκείνων νὰ παραδοθῇ[4].
(Ο) Ἡ ἱστορία, τὴν ὁποίαν διαγράφει ὁ βίος τοῦ ἡγεμόνος
