ἔφερε μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ ἀφίνεται γυμνὸς πολὺν χρόνον νὰ περιφέρεται εἰς τὴν Ἀχαΐαν καὶ Πελοπόννησον. Ὁ δὲ δεύτερος ὅτι μεταβὰς ὁ Ἀλέξιος εἰς τὴν Κόρινθον παρὰ τῷ γενναιοψύχῳ Λέοντι τῷ Σγουρῷ, τὸν ὁποῖον εἶχε κάμει γαμβρόν του, καὶ μαθὼν κατὰ τὴν ὀλιγοχρόνιον αὐτοῦ διατριβὴν παρὰ τινων ὅτι ἔμελλε νὰ συλληφθῇ, ἔφυγε ταχέως. Περιπεσὼν δὲ εἴς τινας Λογγοβαρδίους, καθ’ ὃν καιρὸν ἐπορεύετο πρὸς τὸν συγγενῆ αὐτοῦ Μιχαὴλ, συλλαμβάνεται ὑπ' ἐκείνων. Προμηθευθεὶς δὲ πλοῖον παρὰ τοῦ Μιχαὴλ ἐπέρασε διὰ τοῦ Αἰγαίου εἰς τὴν Ἀσίαν, ὅπου ἤλπιζεν, ἀλλ’ εἰς μάτην, νὰ εὕρῃ λιμένα σωτηρίας καὶ τῆς μακρᾶς πλάνης καὶ κακοπαθείας ἀνάπαυσιν παρὰ τῷ ἐπὶ θυγατρὶ γαμβρῷ Θεοδώρῳ τῷ Λασκάρει. Τοῦ Ἰὼβ τὴν διήγησιν ἐπιβεβαιοῖ καὶ ὁ Πάπας Ὀνόριος λέγων ὅτι, συλληφθεὶς ὁ Ἀλέξιος ὑπὸ τῶν Λογγοβαρδίων, ἐλυτρώθη διὰ τοῦ Μιχαὴλ[1].
(I) Μεγάλην ἐδῶ καὶ ἐξαισίαν σύγχυσιν ἔφερεν ὁ Ἰὼβ εἰς τὴν ἱστορίαν. Ὁ Θεόδωρος, ὁ Μανουὴλ καὶ ὁ Κωνσταντῖνος, τοὺς ὁποίους λέγει υἱοὺς τοῦ Μιχαὴλ, ἦσαν ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ γνήσια τέκνα τοῦ Σεβαστοκράτορος Ἰωάννου. Ὁ δὲ δεύτερος Μιχαὴλ, ἤτοι ὁ υἱὸς, εἶναι αὐτὸς ὁ πρῶτος Μιχαὴλ, ἤτοι ὁ πατὴρ, ὅστις καὶ ὑπό τινος τῶν ὑπηρετῶν ἐξιφοκτονήθη ἐν καιρῷ νυκτὸς ἐπὶ τῆς κλίνης συγκοιμώμενος μετὰ τῆς ἑαυτοῦ γυναικός. Ὁ δὲ φονεύσας αὐτὸν ὠνομάζετο Ῥωμαῖος[2]. Ὁ Μιχαὴλ οὗτος ἐν μέσῳ τῶν ταραχῶν τῆς Αὐτοκρατορίας κυριεύσας μέρος τῆς παλαιᾶς Ἠπείρου συμπεριέλαβεν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν αὐτοῦ τὰ Ἰωάννινα, τὴν Ἄρταν καὶ τὴν ἄλλην χώραν μέχρι Ναυπάκτου[3].
(Κ) Ὅλαι αὗται αἱ δορυκτησίαι πρέπει ν’ ἀποδοθῶσιν ἐξαιρέτως εἰς τὸν ἀδελφὸν τοῦ Μιχαὴλ Θεόδωρον.
