Σελίδα:Ελληνομνήμων Αρ.1 (1843).djvu/24

24

ΕΛΛΗΝΟΜΝΗΜΩΝ

εἶναι ἡ μετάδοσις τοῦ ἔχοντός τι πρὸς τὸν μὴ ἔχοντα· ἤγουν νὰ δίδῃ τινὰς ἐκεῖνο ὁποῦ ἔχει εἰς τὸν ἄλλον, ὁποῦ δὲν ἔχει· διότι νὰ λέγῃ πῶς ἀγαπᾷ τὸν ἀδελφόν του, καὶ νὰ μὴν τοῦ δίδῃ ἀπὸ ἐκεῖνο ὁποῦ ἔχει, τί ἀγάπην ἔχει; Αὐτὸ ἐδίδασκεν ὁ μακάριος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος λέγωντας· ὁ ἔχων δύω χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι. Αὐτὸ μᾶς διδάσκει καὶ ὁ Ἀπόστολος λέγωντας· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός· αὐτὸ ὁρίζει ὁ Κύριος, ὅτι ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ θέλωντας νὰ δείξῃ τὴν ἀγάπην ὁποῦ ἔχει εἰς τὸν ἄνθρωπον, μὲ τὸ δόσιμο τὴν ἔδειξεν. Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν Μονογενῆ ἔδωκεν. Ὥστε πᾶς ἄνθρωπος μὲ τὸ δόσιμον ἐκείνου ὁποῦ ἔχει θέλει νὰ φανερώνῃ τὴν ἀγάπην . Ἐπαινεμένοι λοιπὸν εἶναι ἐκεῖνοι καὶ ἔντιμοι ὁποῦ μεταδίδουν εἰς ἕναν ἄνθρωπον καὶ εἰς πέντε καὶ δέκα· μὰ πλέον ἔνδοξοι καὶ ἐπαινεμένοι, καὶ εἰς τὸν Θεὸν πλέον δεκτοὶ, εἶναι ὅσοι ἀποβλέπουν νὰ ὠφελήσουν τὸ κοινὸν. Καὶ ὅσον ξαπερνᾷ μία φυλὴ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ δέκα ἀνθρώπους, τοσοῦτον ξαπερνᾷ καὶ ἕνας, ὁποῦ ὠφέλησε μίαν φυλὴν, ἀπὸ τὸν ἄλλον ὁποῦ ὠφέλησε μόνον δέκα ἀνθρώπους. Ἀπὸ τέτοιας λογῆς ἄνδρας ἐφάνησαν πολλοὶ εἰς τοὺς παλαιοὺς χρόνους, ἀλλὰ καὶ τώρα εἰς τὰ τέλη τῶν αἰώνων, Θεοῦ βοηθοῦντος, δὲν ἐλείψασιν, ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι ἕνας, ὁ ἐντιμότατος κύριος Παναγιώτης Δοξαρᾶς, υἱὸς Νικολάου, ἔχωντας ἀξίαν ἱππέως, ὁποῦ λέγεται Λατινικὰ (οὕτω) Καβαλιέρης. Οὗ τινος οἱ γονεῖς ὑπῆρχον ἐκ προγόνων εὐσεβεῖς καὶ ὀρθόδοξοι, κατοικοῦντες εἰς τὴν Πελοπόννησον, εἰς χώραν ὁποῦ Κλαύδιος ὁ Πτολεμαῖος εἰς τὴν Γεωγραφίαν του