Σελίδα:Ελληνομνήμων Αρ.1 (1843).djvu/15

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
15
ΕΛΛΗΝΟΜΝΗΜΩΝ

Area, nunc tumulus: nam (res horrenda relatu)
Vis fera ventorum, caecis inclusa cavernis
Exspirare aliqua cupiens, luctataque frustra
Liberiore frui coelo, cum carcere rima
Nulla foret toto, nec pervia flatibus esset,
Extentam tumefecit humum: ceu spiritus oris
Tendere vesicam solet, aut derepta bicorni
Terga capro: tamor ille loci permansit; et alti
Collis habet speciem, longoque induruit aevo

τοὺς ὁποίους οὕτω μεθερμηνεύει ἑλληνιστὶ ὁ Πλανούδης, «ἔστιν ἔγγιστα τῆς Πιτθείας Τροιζῆνος λόφος ὑψηλὸς μὲν, ἄδενδρος δέ· πάλαι μὲν πεδίον ὁμαλώτατον ὥσπερ ἅλως, νῦν δὲ λόφος· καὶ γὰρ (πρᾶγμα φρικτὸν καὶ λεγόμενον) πνευμάτων ἀγρία δύναμις ταῖς σκοτειναῖς τῆς γῆς σήραγξιν ἐγκλεισθεῖσα, ἐκπνεῦσαι ποθὲν ἐπειγομένη, καὶ δὴ μάτην διαπαλαίσασα ὡς ἐλευθέρου τυχεῖν οὐρανοῦ, ἐπεὶ οὐδὲν ἦν καθ’ ὅλην ἐκείνην τὴν εἱρκτὴν ῥῆγμα, οὐδέ τις διέξοδος τοῖς πνεύμασι, τὴν ἐκτεταμένην ἐξώγκωσε γῆν, ὥσπερ που καὶ πνοὴ διὰ στόματος κύστιν εἴωθε διατείνειν ἢ ἀσκὸν, δέρμα δίκερω τρόγου· ἡ δ' ὄγκωσις κείνου τοῦ χώρου διέμεινε, καὶ εἶδος ὑψηλοῦ φέρει λόφου, καὶ τῷ μακρῷ χρόνῳ ἐσκλήρυνται.

Τὸ μέγιστον ὄρος τῶν Μεθάνων εἶναι, ὡς εἴπομεν, ἡ Χελώνα· ταύτης τὸ ὕψος ὑπεράνω τοῦ ἀλφαδίου τῆς θαλάσσης λογίζεται, κατὰ τὰς προσφάτους παρατηρήσεις, 741,4 μέτρων. Ἐπειδὴ δὲ τὸ στάδιον ἰσοδυναμεῖ μὲ 135,248691 μέτρα, δῆλον ὅτι ματαίως ἤθελε ζητήσει τις ἐπὶ τῆς χερσονήσου τὸ ὕψος ἑπτὰ σταδίων, ὡς λέγει ὁ Στράβων, τουτέστι 1296,7 μέτρων. Ὥστε, ἢ ὁ γεωγράφος πλανᾶται, ἢ δὲν εἶχε κατὰ νοῦν νὰ σημειώσῃ, εἰμὴ ὅτι ἡ δύναμις τοῦ πυρὸς ἐξώγκωσε μὲν, ἀλλὰ στιγμιαίως, τὴν γῆν εἰς ἐκεῖνο τὸ ὕψος[1].


  1. Νομίζομεν ὅτι ἀντὶ τῆς λέξεως πῦρ τὴν ὁποίαν ἔξωθεν ὁ Κοραῆς προσέθεσεν εἰς τὸ κείμενον, ἐπιστηριζόμενος (Σημ. εἰς Στραβ. Γεωγρ. Τ, δ΄. σ,