δεμίαν παρέχουσιν εἰς ἡμᾶς περὶ τούτου διασάφησιν· διότι ὁ μὲν λέγει μόνον «Μεταξὺ δὲ Τροιζῆνος καὶ Ἐπιδαύρου χωρίον ἦν ἐρυμνὸν Μέθανα καὶ χεῤῥόνησος ὁμώνυμος», ὁ δὲ «ἐν δ' αὐτῷ (τῷ ἰσθμῷ = τῇ χερσονήσῳ) πόλισμα οὐ μέγα ἐπὶ θαλάσσῃ Μέθανα ᾤκισται». Ἀλλ’ ὁ Θουκυδίδης αἴρει ἐκ μέσου πᾶσαν ἀμφιβολίαν « Ἀφίκοντο (λέγει, οἱ Ἀθηναῖοι) καὶ ἀπολαβόντες τὸν τῆς χεῤῥονήσου ἰσθμὸν ἐτείχισαν, ἐν ᾧ ἡ Μεθώνη ἐστι». Εἰς ταύτην δὲ τὴν μαρτυρίαν καὶ ἕτεροι προστίθενται ἰσχυροὶ λόγοι, τουτέστι τὰ ἴχνη ἀρχαίων κτιρίων, καὶ ἡ σκέψις ὅτι οἱ Μεθαναῖοι ἠκολούθησαν προφανῶς τὸ παράδειγμα τῶν ἄλλων Ἑλλήνων, οἵτινες, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ συνέπεσε νὰ παρατηρήσωμεν, τυχόντες ἐπιτηδείου τόπου, προῃροῦντο νὰ κτίζωσι τὰς πόλεις των μεταξὺ δύο θαλασσῶν πρὸς εὐκολίαν τῶν ἐνορμίσεων καὶ τῆς ἐμπορικῆς κοινωνίας. Ἐνταῦθα λοιπὸν ἐπὶ τοῦ ἰσθμοῦ τῆς χερσονήσου ἔκειτο ἡ ἀρχαία τῶν Μεθάνων πόλις, καὶ ἐνταῦθα πρὸ ποδῶν τῆς ἀκροπόλεως συνήγαγεν ὁ Φαυϊέρος ἐπὶ τῆς Ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως στρατιώτας τινὰς, καὶ εἰς τὰ πρὸς χρῆσιν αὐτῶν οἰκοδομηθέντα οἰκάρια ἔθεσεν ὄνομα Τακτικούπολις. Ἐξετείνετο δὲ ἡ ἀκρόπολις εἰς τὴν θάλασσαν ἐπί τινος ὄχι ὑψηλοῦ, ἀλλ’ ἀποτόμου ὄρους, ἔνθα κατὰ τὴν ἀνωτέρω μνημονευθεῖσαν ἐποχὴν ἀνηγέρθη τὸ λεγόμενον Ἀδαμάντινον φρούριον, προσοικοδομηθὲν εἰς τὰ ἐρείπια ἀρχαίου τινὸς ὀχυρώματος, κανονικῶς ἐκτισμένου κατὰ τὸ ἔμπλεκτον τοῦ Βιτρουβίου, καὶ καλῶς διατηρουμένου, τοῦ ὁποίου, ὅτε ὁ Dodwell περιηγεῖτο τὴν Ἑλλάδα, ἐσώζοντο ἔτι ὃν καὶ εἴκοσι ςρώματα. Εἶναι δὲ καὶ πρὸς ἀμύνην ἐπιτήδειον καὶ πρὸς ἐπίθεσιν, ὡς ἐκατέρωθεν ἐφιστάμενον τῆς θαλάσσης. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ Ἀθηναῖοι, καθεστῶτος τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου, ἀποβάντες εἰς τὴν Ἐπιδαυρίαν, ἐκυρίευσαν καὶ ἐτείχισαν τὸν ἰσθμὸν, καὶ καταστήσαντες φρουρὰν ἐλῄστευον τὸν ἔπειτα χρόνον τὰς χώρας τῶν Τροιζηνίων, Ἐπιδαυρίων καὶ Ἁλιέων[1]. Ἕτερα
- ↑ Θουκ. αὐτόθι,
