Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
ΩΧΡΑ ΣΠΕΙΡΟΧΑΙΤΗ
Ἤταν ὡραῖα ὡς σύνολο τὰ ἐπιστημονικὰ
βιβλία, οἱ αἱματόχρωμες εἰκόνες τους, ἡ φίλη
ποὺ ἀμφίβολα κοιτάζοντας ἐγέλα μυστικά,
ὡραῖο κι ὅ,τι μᾶς ἔδιναν τὰ φευγαλέα της χείλη...
Τὸ μέτωπό μας ἔκρουσε τόσο ἁπαλά, μὲ τόση
ἐπιμονή, ποὺ ἀνοίξαμε γιὰ νἄμπη σὰν κυρία
ἡ Τρέλα στὸ κεφάλι μας, ἔπειτα νὰ κλειδώση.
Τώρα ἡ ζωή μας γίνεται ξένη, παλιὰ ἱστορία.
Τὸ λογικό, τὰ αἰσθήματα μᾶς εἶναι πολυτέλεια,
βάρος, καὶ τὰ χαρίζουμε τοῦ κάθε συνετοῦ.
Κρατοῦμε τὴν παρόρμηση, τὰ παιδικά μας γέλια,
τὸ ἔνστικτο ν’ ἀφινόμεθα στὸ χέρι τοῦ Θεοῦ.
68
