Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
Εἶναι ὅλος, νά, διασταυρωμένα δύο
ξύλα ὁ Μαρτζώκης. Νὰ ὁ Βασιλειάδης,
ἕνα μεγάλο πέτρινο βιβλίο.
Καὶ μιὰ πλάκα στὴ χλόη μισοκρυμμένη
—ἔτσι τώρα τὴ συμβολίζει ὁ Ἅδης—
νὰ ἡ Λάμαρη, ποιήτρια ξεχασμένη.
43
Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/46
