Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/25

Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.

Ἕνα ξερὸ δαφνόφυλλο τὴν ὥρα αὐτὴ θὰ πέση,
τὸ πρόσχημα τοῦ βίου σου, καὶ θ' ἀπογυμνωθῆς.
Μὲ δέντρο δίχως φύλλωμα θὰ παρομοιωθῆς,
ποὺ τὸ χειμώνα ἀπάντησε στοῦ δρόμου ἐκεῖ τὴ μέση.

Κι ἀφοῦ πιὰ τότε θἆναι ἀργὰ νέες χίμαιρες νὰ πλάσης
ἢ ἀκόμη μιὰ ἐπιπόλαιη καὶ συμβατικὴ χαρὰ,
θ' ἀνοίξης τὸ παράθυρο γιὰ τελευταία φορὰ,
κι ὅλη τὴ ζωὴ κοιτάζοντας, ἥρεμα θὰ γελάσης.

22