Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ
Θἄρθουν ὅλες μιὰ μέρα καὶ γύρω μου
θὰ καθήσουν βαθιὰ λυπημένες.
Φοβισμένα σπουργίτια τὰ μάτια τους,
θὰ πετοῦνε στὴν κάμαρα μέσα.
Ὠχρὰ χέρια θὰ σβύνουν στὸ σύθαμπο
καὶ θανάσιμα χείλη θὰ τρέμουν.
«Ἀδελφὲ, θὰ μοῦ ποῦν, δέντρα φεύγουνε
μὲς στὴ θύελλα, καὶ πιὰ δὲ μποροῦμε,
δὲν ὁρίζουμε πιὰ τὸ ταξίδι μας.
Ἕνα θάνατο πάρε καὶ δόσε.
Ἐμεῖς, κοίτα, στὰ πόδια σου ἀφίνουμε,
συναγμένο ἀπὸ χρόνια, τὸ δάκρυ.
20
