Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/22

⁂

Ἄλογα μαῦρα, θίασος ἱπποδρομίου, πετοῦνε
οἱ σκέψεις τώρα, φεύγοντας τὴ μάστιγα τοῦ λόγου.
Κ' εἶμαι ἕνας κλόουν τραγικὸς, ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ δοῦνε
νὰ παίζη, νὰ συντρίβεται μὲ τὴν ὁπλὴ τοῦ ἀλόγου.

19