Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/20

Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.

Μ. Π.
Ἕνα σπιτάκι ἀπόμερο, στὸ δείλι, στὸν ἐλαιώνα,
μιὰ καμαρούλα φτωχικὴ, μιὰ βαθειὰ πολυθρόνα,
μιὰ κόρη ποὺ στοχαστικὰ τὸν οὐρανὸ κοιτάει,
ὤ, μιὰ ζωὴ ποὺ χάνεται καὶ μὲ τὸν ἥλιο πάει!



Λύπη ἂς ἐρχόταν ἢ χαρὰ, μόνο ἤθελα νὰ σπάση
ἐμὲ ἡ καρδιὰ κι ἀνάλαφρη νὰ πέση καταγῆς,
ὅπως τὸ ροδοπέταλο ποὺ θύελλα ἔχει ἁρπάσει,
ἢ ἀκόμη ποὺ τὸ ἐβάρυνε καὶ ἡ δρόσος τῆς αὐγῆς.