Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/11

Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.

Ὁ κῆπος εἶμαι ποὺ ἄλλοτε μὲ τἄνθη του εὐωδοῦσε
κ' ἐγέμιζε μὲ χαρωπὸ τιτύβισμα πουλιῶν,
ποὺ μὲ κρυφομιλήματα καὶ ψίθυρο φιλιῶν,
τὴ νύχτα, στὴ σκιάδα του, ἡ ἀγάπη ἐπερπατοῦσε.

Ὁ κῆπος εἶμαι ποὺ ἔμεινε χρόνια πολλὰ στὴν ἴδια
θέση, μάταια προσμένοντας κάποιαν ἐπιστροφὴ,
ποὺ ἀντὶ λουλούδια τώρα πιὰ στἀγκάθια ἔχει ταφεῖ,
ποὺ σώπασαν τἀηδόνια του καὶ πνίγεται στὰ φίδια.

8