Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/104

Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.

Ἡ ρήγισα Λευκή, ρόδον αὐγῆς,
μὲ τὴ φωνή της τὴ γλυκὰ ἀκουσμένη,
ἡ Βέρθα, ἡ Βεατρίκη, ἡ Ἀρεμβουργὶς
τοῦ Μαίν, ἡ Σπαρτιάτισα ἡ Ἑλένη,
κ’ ἡ καλὴ Ἰωάννα ἀπὸ τὴ Λορραίνη,
ὅλες ἀνοίξεως ὄνειρα τερπνά,
ἡ ἀνάμνησή τους ζωηρὴ ἀπομένει.
Μὰ ποὖναι τὰ χιόνια τἀλλοτινά;

Πρίγκιψ, ἂν τὶς ἀναζητεῖτε τώρα,
τάχα θὰ τὶς εὕρετε πουθενά,
τάχα θὰ ὑπάρχουν σὲ καμμιὰ χώρα;
Μὰ ποὖναι τὰ χιόνια τἀλλοτινά;

François Villon








101