22
[Αἱ πολεμικαὶ γνώσεις, τὰς ὁποίας πρέπει νὰ ἔχῃ ὁ κλέφτης καὶ οἱ κανόνες τοῦ βίου, τοὺς ὁποίους ἀπαραιτήτως ὀφείλει νὰ τηρῇ, ἐκτίθενται εὐσυνόπτως εἰς τὸ προκείµενον ᾆσμα, ὑπὸ τὸν τύπον ὁδηγιῶν γέροντος κλέφτη πρὸς πρωτοπείρους πολεμιστάς. Ὁ κλέφτης πρέπει νὰ ἔχῃ ἀσφαλεῖς τόπους καταυλισμοῦ, νὰ ἠξεύρῃ τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς ἀτραποὺς τῶν ὀρέων, νὰ γινώσκῃ πόθεν δύναται νὰ πορίζεται τὰ ἐφόδια αὑτοῦ, πρωτίστως δὲ νὰ διάγῃ βίον σώφρονα καὶ νηφάλιον, ἀποφεύγων τοὺς πότους καὶ τὴν πρὸς τὰς γυναῖκας κοινωνίαν, διότι ἡ παρέκκλισις ἀπὸ τῶν ὅρων τούτων τοῦ βίου φέρει εἰς ὄλεθρον. Παραλλαγαί τινες τοῦ ᾄσματος ἔχουσι διηγηματικὸν σχῆμα. Οἱ νέοι παρήκουσαν τὰς νουθεσίας τοῦ γέροντος καὶ διέτρεξαν κίνδυνον µέγαν ἀπὸ τοῦ ὁποίου τοὺς διέσωσεν αὐτός, ἀποδείξας ὅτι ἧτο ὑπέρτερος αὐτῶν ὄχι μόνον κατὰ τὴν γνώμην, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἀνδρείαν. Ὁ δὲ τύπος οὗτος τοῦ ᾄσματος ὑποδεικνύει συνάφειαν πρὸς ἀκριτικὰ πρότυπα. Ἐἰς ἀκριτικὰ ᾄσματα ὁ Ἀνδρόνικος, σώζει τοὺς παραβάντας τὰς ὁδηγίας αὑτοῦ υἱούς του ἀπὸ τοῦ Συροπούλου, καὶ εἰς παραλλαγὰς σημερινὰς τοῦ ᾄσματος τοῦ Ἀρμούρη ὁ Ἀνδρόνικος ἐλευθερώνει τὸν ὑπὸ τοῦ βασιλέως τῶν Σαρακηνῶν φυλακισθέντα Κωσταντήν, ἢ ὁ πατέρας τοῦ Κωσταντῆ τρέξας εἰς τὴν Βαβυλῶνα ἀποφυλακίζει τὸν λεοντοκτόνον υἱόν του.]
Σαράντα παλληκάρια ἀπὸ τὴ Λειβαδειά,
καλὰ κι’ ἁρματωμένα πάνε γιὰ κλεψιά,
πάνε γιὰ νὰ πατήσουν τὸ Καλὸ Χωριό,
πάνε καὶ γιὰ νὰ κάψουν χώραις καὶ νησιά.
Κάνα δὲν ἔχουν πρῶτο καὶ τρανύτερο,
γυρεύουν ἕνα γέρο γιὰ τὴν ὁρμηνειά,
ἐπῆγαν καὶ τὸν βρῆκαν σὲ βαθειὰ σπηλιά,
ὁπὄλειωνε τἀσῆµι κ’ ἔφτειανε κουμπιά.
«Γειά σου, χαρά σου, γέρο. —Καλὸ ’ς τὰ παιδιά,
καλὸ ’ς τὰ παλληκάρια, τὰ κλεφτόπουλα.
—Σήκου νὰ βγοῦμε, γέρο, κλέφταις ’ς τὰ βουνά.
—Δὲν ἡμπορῶ, παιδιά µου, γιατ’ ἐγέρασα.
Περᾶστε ἀπὸ τὴ στάνη καὶ τὰ πρόβατα
καὶ πᾶρτε τὸν ὑγιό µου τὸ µικρότερο,
πὄχει λαγοῦ ποδάρι, δράκου δύναμη·
ξέρει τὰ µονοπάτια καὶ τὰ σύρματα,
ξέρει καὶ τὰ ληµέρια, ποῦ ληµέριαζα,
ξέρει τοῖς κρύαις βρύσαις, πὄπινα νερό,
ξέρει τὰ µοναστήρια, πὄπαιρνα ψωμί,
καὶ ξέρει καὶ τοῖς τρύπαις, ὅπου κρύβομουν.
