Σελίδα:Εκλογαί από τα τραγούδια του ελληνικού λαού (1914).djvu/18

13

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

9

ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ

(1819)

[Ἡ Πάργα τελευταία τῶν πόλεων τῆς Στερεᾶς καὶ τῆς Πελοποννῄσου ὑπεδουλώθη εἰς τοὺς Τούρκους. Ταχθεῖσα ἀπὸ τῶν ἀρχῶν τοῦ ΙΕʹ αἰῶνος ὑπὸ τὴν προστασίαν τῶν Ἑνετῶν, μετὰ τὴν κατάλυσιν τῆς Ἑνετικῆς πολιτείας περιῆλθε μετὰ τῶν Ἰονίων νήσων εἰς τὴν κατοχὴν τῶν Γάλλων. Ἀλλὰ τῷ 1814 παρεδόθη εἰς τοὺς Ἀγγλους, οἵτινες βραχὺν µόνον χρόνον τὴν ἐκράτησαν, ἀπεμπολήσαντες αὐτὴν εἰς τοὺς Τούρκους τῷ 1817. Πρὸ τῆς παραδόσεως αὐτῆς, συντελεσθείσης τὴν 28 Ἀπριλίου 1819, οἱ Παργινοί, εἰς τετρακισχιλίους ἀνερχόμενοι, κατέλιπον τῆν πατρίδα των, ἀφοῦ προηγουµένως ἀνασκάψαντες τοὺς πατρῴους τάφους συνήθροισαν τὰ ὁστᾶ καὶ τὰ ἔκαψαν εἰς τὴν πλατεῖαν τῆς ἀγορᾶς διὰ νὰ μὴ βεβηλωθοῦν ὑπὸ τῶν Ἀλβανῶν.]

Αʹ

Μαῦρο πουλάκι, πὄρχεσαι ἀπὸ τ’ ἀντίκρυ μέρη,
πές µου τί κλάψαις θλιθεραῖς, τί μαῦρα µοιρολόγια
ἀπὸ τὴν Πάργα βγαίνουνε, ποῦ τὰ βουνὰ ῥαγίζουν;
Μήνα τὴν πλάκωσε Τουρκιὰ καὶ πόλεµος τὴν καίει;
—Δὲν τὴν ἐπλάκωσε Τουρκιά, πόλεμος δὲν τὴν καίει.
Τοὺς Παργινοὺς ἐπούλησαν σὰ γίδια, σὰ γελάδια,
κι’ ὅλοι ’ς τὴν ξενιτειὰ θὰ πὰν νὰ ζήσουν οἱ καϊμένοι.

Τραυοῦν γυναῖκες τὰ μαλλιά, δέρνουν τἄσπρα τοὺς στήθια,
μοιριολογοῦν οἱ γέροντες μὲ μαῦρα µοιρολόγια,
παπᾶδες μὲ τὰ δάκρυα γδύνουν ταῖς ἐκκλησιαῖς τους.
Βλέπεις ἐκείνη τὴ φωτιά, μαῦρο καπνὸ ποῦ βγάνει;
Ἐκεῖ καίγονται κόκκαλα, κόκκαλα ἀντρειωμένων,
ποῦ τὴν Τουρκιὰ τροµάξανε καὶ τὸ βεζίρη κάψαν.
Ἐκεῖ ναι κόκκαλα γονιοῦ, ποῦ τὸ παιδὶ τὰ καίει,
νὰ μὴν τὰ βροῦνε οἱ Λιάπηδες, Τοῦρκοι μὴν τὰ πατήσουν.
Ἀκοῦς τὸ θρῆνο τὸν πολύν, ὁποῦ βογγοῦν τὰ δάση,
καὶ τὸ δαρμὸ ποῦ γίνεται, τὰ μαῦρα µοιρολόγια;
Εἶναι π’ ἀποχωρίζονται τὴ δόλια τὴν πατρίδα,
φιλοῦν τοῖς πέτραις καὶ τὴ γῆ κι’ ἀσπάζονται τὸ χῶμα.