Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
Θέλω στὴν ἀρετὴν ἔνοχος νὰ εἶμαι
ἔνοχο θέλω νὰ μὲ λέει μὲ κάθε μέγα πταῖσμα!
Σὲ κάθε δόξας βούγκινο
σκουλίκι βλέπω τὸν ἐγωϊσμό μου—
ποὺ λαχταράει σὲ τέτια
ὁ τιποτένιος νὰ εἶμαι…
Ὤ, τὴ μονέδα, ποὺ πλερώνει ὅλος ὁ κόσμος
τὴ δόξα—
ὤ, τὴ μονέδα τούτη ἀδράχνω γαντοφορεμένος
καὶ μὲ ἀηδία τὴ ρίχνω κάτου μου.
3
Ἥσυχα!—
Γιὰ τὰ μεγάλα — βλέπω μεγάλα!
πρέπει κανεὶς τὸ στόμα του νὰ κλεῖ
ὅταν δὲ λέει μεγάλα·
μεγάλα ψάλλε, ὦ μαγευμένη μου σοφία!
Βλέπω ψηλὰ—
ἐκεῖ κυλιοῦνται φωτοθάλασσες·
— ὦ νύχτα, ὦ τσιμουδιά, ὦ νεκρῶν ἀντάρα!…
Ἕνα σημάδι βλέπω—
ἀφ τὶς ἀλαργινότερες τὶς ξενητειὲς
μιὰν ἄστρου εἰκόνα φωτερὴ ἀργειὰ ἀπάνου μου πέφτει…
23
