Σελίδα:Γραμματική Οθωμανική (1875).pdf/11

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
— 11 —

στοὺν δζὲζμ اَلْ =ἔλ=χεὶρ, τὲ ρὲ κιὲφ οὐστοὺν δζὲζμ تَرْكْ =τέρκ=ἐγκατάλειψις, πὲ χὰ ρὲ οὐστοὺν δζεζμ بَحْرْ =πάχρ=θάλασσα, κιὲφ πὲ ρὲ ἐσρὲ δζὲζμ كِبْرْ =κίβρ=ὑπεριφάνεια, μὶμ λιὰμ κιὲφ ἐτρὲ δζὲζμ مُلْكْ =μούλκ=κτῆμα.




Παραδείγματα λέξεων μονοσυλλάβων
آنْ آغْ آشْ آزْ آدْ آچْ (ἄτσ)
στιγμή — δίκτυον — φαγητόν — ὀλίγον — ὄνομα — νηστικός
آوْ (ἄβ) اَوْ (ἔβ) تَرْ يَلْ (γιέλ) اَتْ (ἔτ) سَلْ بَلْ
κυνήγιον — οἰκία — ἱδρώς — ἄνεμος — κρέας — χείμαῤῥος — ὀσφύς
آقْ (ἄκ) آىْ (ἄϊ) سَسْ (σές) يَرْ سِرْ (σίρ) دِلْ (δίλ)
λευκός — μήν — φωνή — τόπος — μυστικόν — γλῶσσα
تَنْ نَمْ دَفْ لَشْ بَشْ (πές) كُوْل (κιούλ) پُتْ (πούτ)
σῶμα — δρόσος — τύμπανον — πτῶμα — πέντε — τέφρα — εἴδωλον




Περὶ τοῦ ا ه ى و .

§. 8. Τὸ ἐλὶφ ἐν ἀρχῇ λέξεως εὑρισκόμενον εἶναι πάντοτε σύμφωνον, λαμβάνει δὲ τὴν τοῦ ἐπ’ αὐτοῦ ἢ ὑπ’ αὐτὸ χαρεκὲ, οἷον:

اَكْلْ اَبْ اَوْ اَتْ اَيلْ (ἴλ) اَرْ (ἔρ) اَلْ (ἔλ)
βρῶσις — πατήρ — οἰκία — κρέας — ξένος — ἀνήρ — χείρ

Τὸ ἐλὶφ ἐν μέσῳ λέξεως ἔχον ἐπ’ αὐτοῦ τὸ σημεῖον χεμζὲ