Σελίδα:Γράμματα Αρ.2 (1911) - 58.jpg

Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.

νες- σκηνοθεσίες της, ἡ πολυμάθεια τοῦ ποιητὴ ἀδόκητα φροντίζει νὰ συγχίσει τὸ μοναδικὸ ὅραμα μὲ ἕνα σωρὸ παρεκβάσεις. Καὶ ἔτσι καταντᾶ ξαφνισμένος ὁ πολεμόχαρος Βασιληᾶς, νὰ στοχάζεται τὶς ἀνόμοιες εἰκόνες ποὺ τὸ παράξενο ποιητικὸ καλειδοσκόπιο τοῦ κ. Κ. Παλαμᾶ τοῦ παρουσιάζει μὲ βιαστικὴ αὐταρέσκεια, δηλαδή: τὴν ἐφεύρεση τοῦ μπαρουτιοῦ. τὴν ἀνακάλυψη τῆς Ἀμερικῆς, τὸν Κίτρινο Κίνδυνο, ὅπως τὸν λένε οἱ ἐφημερίδες, τὴν Κεφαλαιοκρατία (Μαμωνᾶς, ἀντίχριστος, τέρας. σερπετὸ καὶ σταυραϊτὸς) τὴν Βασιλεία τοῦ Φτωχολέοντα ποὺ εἴτανε λέοντας καὶ εἴτανε ὁ Σοσιαλισμὸς καὶ

«σταμνὶ βαστᾶ, σπαθὶ βαστᾶ γιὰ νὰ τὰ σφάξη τὰ Ἔθνη» καί, καί, καί.

Δικαιολογημένα οἱ παρακάτω κρίσεις θὰ μποροῦσαν νὰ θεωρηθοῦν εἰσηγημένες ἀπὸ προκατάληψη, ἂν αὐτὸ τὸ ἔργο δὲν χορηγοῦσε ἄφθονο τὸν τρύγο τῶν παραδειγμάτων, σὲ κάθε σελίδα ἴσως. Στίχοι σὰν κι αὐτούς:

Λουρίκια, χρυσοκλίβανα, βαριά. ἀλαφρά, πλεμένα,
πελεκημένα, τορνευτά, γερὰ μαστορεμένα,
χυτά. Κι’ ἀπὸ βοϊδόπετσο σκουτάρια καὶ ἀπὸ ἀτσάλι.
σπαθιά, δοξάρια, δρέπανα, σφεντόνες καὶ κοντάρια
μὲ προσωπίδες χάλκινα κασίδια καὶ σαΐττες,
κι’ ἀτελατίκια καὶ πελέκια, ἀγκίστρια καὶ καμάκια κλπ.

ἢ σὰν κι’ αὐτοὺς

Καισάροι, ἐξάρχοι, μάγιστροι. δομέστικοι, δουκάδες,
ταξάτοι, ταξιδιάρηδες, ἀκρίτες, ἀπελάτες
σπαθάρηδες, δρουγγάρηδες. καβαλλαρέοι, ἁρμάτοι,
καπετανέοι, ἀρχοντολόγια, ταπεινοβγαλμένοι,
...............
Λίμιτα, νούμερα, σκολὲς τῶν ἀσκεριῶν ξεφτέρια
θεληματάροι, ρογιαστοί, κατάφραχτοι, ἀλαφρίτες

μαζεμμένοι ἀπὸ κάποιο ἐγχειρίδιο τῆς Βυζαντινῆς ἱστορίας, ἡ στίχοι ποὺ ἀραδιάζουν τὶς ὀνομασίες τῆς Θεοτόκου μὲ φορτικὴ ἐπιμονή

Παντάνασσα, Ἐλεούσα,
Γλυκοφιλούσα. Ἀκάθιστη, Γιάτρισσα, Πονολύτρα
Παραμυθιά, Περίβλεφτη, Πανάχραντη, Ὁδηγήτρα
Ἀντιφωνήτρα, Τριχερούσα, Βαγγελίστρα, Λαύρα
Γοργοεπίκοη, Ἀθηναία, Ρωμαία, Φανερωμένη, κλπ.

δὲν ξέρουμε ἄν ὑπηρετοῦν κανένα ποιητικὸ σκοπό, ἢ τοὐλάχιστον καμμίαν ἀνάγκην ἑνότητας τοῦ ἔργου, ἀσφαλῶς ὅμως ἀποβλέπουν σὲ ἐπίδειξη πολυμάθειας. Πλεονάζουν οἱ ρωμαντικὲς εἰκόνες, σἄν κι αὐτή, ποὺ μὲ τὶς συνειθισμένες ἀντιθέσεις κυνηγᾶνε τὴν κατάπληξη τοῦ ἀναγνώστη:

Ἀθηνᾶ; ὄχι Ἀθηνᾶ Σοφία,
βιβλίο κρατᾶς καὶ σκύβοντας ἀπάνου του διαβάζεις