ὁμογενῶν, μὲ τὴν συμπάθειαν ταύτην συνδέεται σεμνῶς τὸ εὐγενὲς ὄνομά Σου.
Μετὰ τὴν ἔκφρασιν ταύτην δὲν δύναμαι νὰ μὴ παρεμβάλω ἓν πρότυπον ἀφοσιώσεως καὶ φιλίας, τὸν ἀδελφὸν καὶ φίλον τοῦ Ζαλοκώστα μου. Τίς δὲν ἐνόησεν ἤδη τὸ χρηστὸν ὄνομα τοῦ Γ. Παράσχου; Ἀφοῦ ὁ πολύτιμος οὗτος νέος ἐθρήνησε νεκρὸν τὸν ἀτυχῆ σύζυγόν μου καὶ εἰς τὴν θλιβερὰν λαλιάν του τοσαῦτα ἔῤῥευσαν δάκρυα, εἰς ἓν καὶ μόνον ἀφιερώθη, τὴν ἐποπτείαν τῶν τέκνων μου, εἰς μίαν διαθήκην, ὡς λέγει, τὴν μέριμναν τῶν οἰκιακῶν μου, καὶ ὅλα ταῦτα διενεργεῖ ἐν ὅλη τῇ ἁβρότητι καὶ ἀγάπῃ! Αὐτὸς συντάξας τὴν Ἀγγελίαν μου ἀνέλαβε τὴν ἔκδοσιν ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ, αὐτὸς ἐνέκυψεν εἰς τὴν ἀκρίβειαν ἐν γένει τοῦ τύπου, καὶ ἂν προσφέρω εἰς τὸ κοινὸν ἔργον τι πλῆρες καὶ τέλειον, εἰς μόνην ὀφείλεται τὴν φιλίαν του. Τοιουτοτρόπως ἡ Συλλογὴ αὕτη ἐκδίδεται ὡς ὁ πολύδακρυς σύζυγός μου τὴν ἐπεθύμει, ὡς τὴν εὐχήθησαν οἱ λόγιοι τῆς Πανδώρας. —Χαράττω, χρηστὲ φίλε, τὸ ὄνομά σου ἐνταῦθα, καὶ τοῦτο, διὰ νὰ κῆται πλησίον τοῦ Ζαλοκώστα σου, καὶ ὡς ἐζήσατε ἡνωμένοι, εἰς τὴν αὐτὴν νὰ συναντᾶσθε σελὶδα.
Τί δὲ νὰ εἴπω περὶ τῆς πράξεως τῆς ἐπὶ τοῦ ποιητικοῦ διαγωνισμοῦ Ἐπιτροπῆς τοῦ πανεπιστημίου;... Θολὴ καὶ πλὴρης ἀναμνήσεων ἀνέτελλεν ἠ 25 Μαρτίου, καὶ εἰς τὸ σκότος τοῦ δωματίου μου βυθισμένη, παρηγορίαν εἶχον τὰ δάκρυα καὶ τὸ σκότος, ὅτε φωνὴ γλυκεῖα «ὅ Ζαλοκώστας σου ἐβραβεύθη» μὲ εἶπε, καὶ εἰς τἠν ἔκστασιν τῶν φρενῶν μου ἔσπευσα νὰ τὸν ἀπαντἠσω ἐρχόμενον... Οἴμοι· δὲν εἶδον εἰμὴ τὴν δάφνην του τὴν πικρὰν, ἣν εὐγενεῖς καρδίαι ἀπέ-στελλον εἰς τὴν χήραν καὶ ἡ ἀγάπη συνώδευε τοῦ κοινοῦ. Ἡ δάφνη αὕτη εἶχεν ὀσμήν τινα ἐπίπονον καὶ γλυκεῖαν,
