Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
Τῶν στρατηγῶν οἱ σύντροφοι
Ἐκάθηντο παρέκει·
Εἷς ἐξ αὐτῶν, Πότ’ ἔλεγε
Θ’ ἀνάψη τὸ τουφέκι;
Ὢ, πότε τῆς πυρίτιδος
Θ’ ἀκούσω τὴν ὀσμήν;
—Κ’ ἐγὼ ποθῶ τὸν πόλεμον,
Εἷς ἄλλος ἀπεκρίθη·
Ὁ φθόνος πλὴν ἐσπάραξε
Τῶν στρατηγῶν τὰ στήθη
Ἀφοῦ τῶν ὅπλων ἔμεινεν
Ὁ Μάρκος ἀρχηγός.
—Ἡμεῖς νὰ τοὺς βιάσωμεν
Τὰς ἔριδας ν’ ἀφήσουν.
—Ὢ ναὶ, νὰ τοὺς βιάσωμεν
Τὴν μάχην νὰ κροτήσουν·
Ἂς ᾖν’ ὁποῖος δήποτε
Τῆς μάχης ὁδηγός.
—Ὁ Μάρκος ὅμως σύντροφον
Δὲν ἔχει εἰς τὸ τουφέκι.
—Ὁπόταν τὸν ἀντίπαλον
Εἰς πόλεμον ἐμπλέκῃ,
Εἶν’ άστραπὴ τὸ βλέμμα του
Κ’ ἡ χείρ του φοβερά.
