Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
279
Ο ΑΒΔΕΛ-ΚΑΔΕΡ.
Ενῳ παντοῦ νικοῦν οἱ Γάλλοι,
Ἀπὸ τὴν ἔρημον προβάλλει
Ἱππεὺς ταχύτερος ἀνέμου,
Καὶ πνέων μένεα καὶ μίση,
Πρὸ τῶν Ἀράβων ἐκτυλίσσει
Σημαίαν ἱεροῦ πολέμου.
Τὸν ὀφθαλμόν του αἷμα καίει,
Κ’ ἐνθουσιώδης διαῤῥέει
Ὁ λόγος του ἀπὸ τὰ χείλη·
«Ἐμπρός! κραυγάζει ὁ Ἐμίρης,
Ἂν ἀποθάνωμεν ξιφήρεις,
Καλὸς ὁ θάνατός μας, φίλοι!»
Πάντες ὁρμοῦν — ἐκεῖνος πρῶτος —
Ὅπου βαρύτερος ὁ κρότος,
Ὅπου πυκνότερα τὰ πλήθη.
Ὤ, τίς κραυγῶν καὶ κτύπων ζάλη!
Πρὶν ἔτι συνταχθοῦν οἱ Γάλλοι,
Ἡ ὀπτασία διελύθη.
Οὕτως ὁρμᾷ, Πρωτεὺς πολέμων,
Οὕτω κτυπᾷ παντοῦ ὡς δαίμων
Καὶ οὐδαμοῦ δὲν ἀπαντᾶται.
Ἐνθουσιώδης ἡ μορφή του
Ἄγει τὰ πλήθη, κ’ ἡ φωνή του
Κλονεῖ τὴν ἔρημον — «Κτυπᾶτε!»
